Concert
Terugkeer in een uitverkocht huis
Eric Vloeimans' Gatecrash + Jorrit Westerhof, zaterdag 8 september 2018, Paradox, Tilburg

Eric Vloeimans was weer eens terug in Paradox en dat betekende een uitverkocht huis. Gatecrash was voor de gelegenheid uitgebreid met gitarist Jorrit Westerhof. Paradox houdt van Vloeimans en die liefde bleek de avond wederzijds te zijn. Op zich niet zo gek, gezien het Tilburgse verleden van de trompettist, waar hij ook aan refereerde met opmerkingen over Niko Langenhuijsen en Gemeentereinigingsorkest Vaalbleek. Ook de vrijwiligers van Paradox en programmeur Bartho van Straaten kregen een (terecht) compliment voor het draaiende houden van de mooie jazzclub die Paradox is. Met Tilburger Jeroen van Vliet op Fender Rhodes en Bredanaar Jasper van Hulten op drums werd het een klein Brabants feestje, zoveel was duidelijk. IJslander Gulli Gudmundsson werd gecomplimenteerd met zijn nieuwe look.

Er werd voornamelijk nieuw werk gespeeld en Vloeimans kondigde aan dat er aan een nieuw Gatecrash-album wordt gewerkt evenals aan een uitgebreide tour. Dat laat nog wel even op zich wachten; het voornemen is om dit in 2020 te realiseren. Het was niet helemaal duidelijk of Jorrit Westerhof daarin mee zal draaien of dat hij vanavond bij uitzondering aan de groep was toegevoegd. Gatecrash heeft een volstrekt eigen geluid ontwikkeld dat gekenmerkt wordt door gebruik van elektronica. Natuurlijk door de elektronische vervormers die Vloeimans aan zijn trompet gekoppeld heeft en de Fender Rhodes van Jeroen van Vliet. Westerhof voegt met zijn elektrische gitaar echt wat toe aan de sound en zou wat mij betreft een blijvertje mogen zijn. Vloeimans leek bij tijd en wijle op een danser, omdat hij steeds een ander pedaal bediende.

Leuk en verrassend was ook dat alle bandleden composities op het repertoire hebben gezet. Zo schreef Van Vliet (hij schrijft de moeilijkste akkoorden, volgens Vloeimans) een compositie voor bassist Gudmundsson. Maar er waren ook composities van Gudmundsson zelf, Vloeimans, Van Hulten en Westerhof te horen. Op een of andere manier leidde dat tot een heel mooie en coherente setlist, waarin stukken voorbijkwamen als 'Don’t Be Sorry' (een knipoog naar 'Sorry' van Colin 'Kyteman' Blenders), 'Air Chair', 'Ocean Of Petals' en 'The Sad Toreador'. Een staande ovatie door het dankbare publiek kon niet uitblijven. Net zomin als een toegift.

Het openingsnummer startte als een soundscape - waardoor je direct in een bepaalde dromerige sfeer gebracht werd - en ontwikkelde zich tot een knap opgebouwd melodisch stuk, dat de kracht van de gebruikte elektronica volledig tot zijn recht liet komen. Voeg daarbij de solo's van alle bandleden en je krijgt een indruk van de avond. Het was een mooi en verrassend concert, dat doet uitzien naar de release van het beloofde nieuwe album en de daaraan gekoppelde tour.

Gatecrash liet zien dat vijf muzikanten, die elk virtuoos zijn op hun instrument, elkaar uitdagen en stimuleren en elkaar de ruimte geven om samen iets heel unieks en moois tot stand kunnen brengen.

En, zoals eerder gezegd, wat mij betreft zou Westerhof permanent in de groep opgenomen moeten worden. Hij heeft een eigen geluid dat wonderwel paste in dit geheel. Zijn enthousiasme is aanstekelijk. Tijdens een van zijn gitaarsolo's leek hij welhaast in trance. Onderweg verloor hij zijn bril. De solo werd er niet minder om.

Klik hier voor foto's van dit concert door Johan Pape.