Pagina's

vrijdag, september 21, 2018

Concert
Overrompelend begin van nieuw concertseizoen

Lean Left, woensdag 12 september 2018, Paradox, Tilburg

Lean Left is een kwartet met een redelijk bijzondere bezetting: twee gitaristen, een rietblazer en een drummer. Vier mensen die hun sporen in de experimentele muziek reeds lang verdiend hebben. Gitaristen Terrie 'Ex' Hessels en Andy Moor, rietblazer Ken Vandermark en drummer Paal Nilssen-Love zijn ook voor u waarschijnlijk allang geen onbekenden meer.

Hier in Paradox beginnen ze met twee duo's en Hessels - Moor mag aftrappen. Een dialoog tussen twee mannen die elkaar, van bijna dertig jaar samenspelen in The Ex, door en door kennen. Moor houdt het hier eenvoudig, Hessels gebruikt de strijkstok om zijn snaren te teisteren en gebuikt zijn kast als percussie. Zoekend en aftastend spel met een krachtige ondertoon.

Na zo'n tien minuten is de beurt aan het duo Vandermark - Nilssen-Love. In Vandermarks spel, hier op tenorsax, horen we melodische flarden, naast onbestemde uitweidingen. Nilssen-Love's spel ligt van begin af aan op kruissnelheid, we zijn het van hem gewend. Samen creëren ze een hechte samenhang, Vandermark onvermoeibaar zijn patronen blazend, Nilssen-Love al even onvermoeibaar zijn ritmes roffelend.

Dan is het de beurt aan het kwartet voor een set van een uur, waarin we als luisteraars mee de draaikolk in worden gezogen. Wie de muziek van deze heren kent, weet wat hem te wachten staat. Hessels en Nilssen-Love beginnen de inleidende schermutselingen, Moor voegt er even later een ritmisch patroon bij en Vandermark een melodie. Gaandeweg raakt het kwartet op stoom, ontstaat die draaikolk en komen onvermoede krachten los. Korte, rustige momenten zijn er zeker gedurende de set, ze dienen om nieuwe inspiratie op te doen voor een volgende klankuitbarsting. Intussen kunnen we genieten van de creativiteit van deze musici in het maken van geluiden. Zo demonstreert Hessels hoe je met een theekop slide-effecten creëert en hoe je de gitaar bespeelt middels de rand van het podium, terwijl Moor ons laat horen wat je allemaal met een huis-, tuin- en keukenborstel kunt doen.

Ergens in de set, na één zo'n rustiger moment, schakelt Vandermark over op klarinet, waarmee hij een opvallend hoge, ijle toon produceert. Het gitaarspel van Moor is hier al even bijzonder: donkere, beukende ritmes doen ons meedeinen. En steeds kan er weer een tandje bij. Eindigen doen we deze set dan ook met een oorverdovende climax. In de toegift gaat het er wat rustiger aan toe. Vandermark blaast een ingetogen melodie, terwijl Nilssen-Love, Hessels en Moor de melancholie centraal stellen.

Foto's: Geert Vandepoele