Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog


 


Concert / Jazztube
Een hallucinante tijdreis
Sheesham and Lotus and 'Son, zaterdag 17 augustus 2018, Lola050, Groningen

Met hun hoedjes, vestjes en bretels hadden deze heren zó uit een Robert Altman-film kunnen komen. Ik ontwaarde zelfs een pantalon uit, ik dacht, kort na de Amerikaanse Burgeroorlog. Ze spelen niet gewoon vooroorlogse Americana. Ze drinken, ademen, leven die muziek. Misschien dat ze in het dagelijks leven ooit assistent-manager van een kousenfabriek zijn geweest, of er op z'n minst van dromen ooit nog een stoker op een stoomtrein te worden. Maar op het podium van Lola050 stonden ze eigenlijk in de Hee Haw, een danszaaltje van bedenkelijke reputatie, in Jesper, AR, anno 1923. Ook het stemgeluid van de Canadezen was daarop ingesteld. Alle subtiliteit was opzij gezet om ook de farmhands aan de achterste tafeltjes te bereiken.

Nu moet gezegd worden dat ook het interieur van Lola meewerkte. Onder het voluptueuze goudgedecoreerde plafond met zijn hemelse taferelen en tegen de achterwand in goud, rood en zwart, waarop de danspassen van het trio grotesk werden uitvergroot, waanden we ons nog eens een eeuw of twee verder terug in de tijd. Daarbij bleken Sheesham Crow (viool, harmonica, kazoo, vocals), Lotus Wight (banjo, harmonica, kazoo, vocals) en Son Sanderson (sousafoon, harmonica, jaw harp en een soort kornet met kromme beker) bepaald niet eenkennig. Nu weten we al sinds Tony Russells 'Blacks, Whites And The Blues' (1970) dat de culturele interactie tussen de vooroorlogse blanke hillbillies en de zwarte sharecroppers veel intensiever was dan lang werd aangenomen. Vandaar dat in het repertoire van Sheesham and Lotus and 'Son 'Down In Your Pockets' van gitarist en zanger Big Bill Broonzy broederlijk naast 'My Dixie Darling' en 'Give Me Flowers While I Live' van de Carter Family prijkt. In dat eerste nummer blies Sheesham Crow een zeer verdienstelijk partijtje 'mondtrompet' à la The Mills Brothers. En ik dacht altijd dat ik (vroeger) een beetje jazz kon fluiten - bij voorkeur bij de opkomende zon, op weg naar huis - maar die Crow is echt de Baas. Hij speelt ook een beste partij hambone (in 'Sweet Sue, Just You'), waarbij het de kunst is zo luid mogelijk hippe ritmen uit je knieën en borst te roffelen en de volgende ochtend met zo min mogelijk blauwe plekken op te staan. En dan vergeten we bijna het virtuoze en energieke vioolspel van de man; na letterlijk elk chorusje moest hij wat bosjes haren van zijn stok plukken.

Met sousafoon, mondorgel en kazoo stond er een heel behoorlijk blaasorkest op de bühne. Echt hallucinant werd het wanneer de drie mannen zich gebroederlijk achter hun 'Mississippi saxophones' (ook wel bekend als smoelschuivers) schaarden. Prachtige weefsels verschenen er zo in bijvoorbeeld 'Raincrow Bill' van Harry Whitter, dat ons werd verkocht als het eerste bluesnummer dat ooit op de plaat verscheen. Waar ik een vraagteken bij zet, omdat het uit 1923 dateert en 'The Memphis Blues' bijvoorbeeld uit 1914.

Maar uiteindelijk is dat allemaal flauwe zever. In Lola genoten we van authentieke populaire Amerikaanse muziek uit het interbellum, zoals we die niet vaak kunnen horen. Dit was het eerste optreden van een korte tournee die het trio tot eind augustus door Nederland voert.

In de Jazztube zie je Sheesham and Lotus and 'Son tijdens hun concert in Lola050.

Vanavond speelt het trio in Cultura Nova, Heerlen en morgenavond zijn ze te zien op het Terug Naar Tiengemeten Festival.

Labels: ,

(Eddy Determeyer, 25.8.18) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.