Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog
maandag 17 maart 2025
 


Cd
Fred Hirsch Trio - 'Live In Europe' (Palmetto, 2018)
Opname: 24 november 2017

Pianist Fred Hersch heeft reeds sinds 1985 een pianotrio. Door de jaren heen wisselde de bezetting - Hersch werkte samen met de bassisten Drew Gress en Marc Johnson en de drummers Joey Baron en Nasheet Waits - maar het trio bestaat sinds 2010 in de huidige line-up, met naast Hersch bassist John Hébert en drummer Eric McPherson. Onlangs verscheen er een nieuw album met een nog maar kort geleden, november 2017, opgenomen concert in Brussel. 'Live In Europe' noemt een Amerikaan dan zo'n album, niet echt wetend waar België ligt.

Ach, zeggen we dan, als de muziek maar goed is. En we kunnen u gerust stellen: de muziek is goed, meer dan goed. Komt het door het feit dat Hersch niet wist, zoals hij schrijft, dat er opnamen werden gemaakt, dat er zo heerlijk onbekommerd wordt gemusiceerd? Een waar feest is dit album en dan overdrijven we geenszins.

Al direct aan het begin worden we getrakteerd op een heerlijk fris klinkend 'We See' van Thelonious Monk. Ze zaten daar in Flagey vast direct op het puntje van hun stoel. Het speelse 'Snape Maltings' componeerde Hersch tijdens een tournee door Engeland, niet wetende dat dit tevens de woonplaats was van de componist Benjamin Britten en zijn levenspartner, de tenor Peter Pears. In dat geval zal Hersch ook wel niet weten dat hier ieder jaar het prestigieuze Aldeburgh Festival wordt georganiseerd, waar natuurlijk veel muziek van Britten klinkt. Hersch vond slechts de naam van dit dorpje intrigerend en hoorde er blijkbaar deze ietwat clowneske melodie in. Hébert kan er in ieder geval lekker smooth op soleren.

In 'Scuttlers' mag McPherson beginnen met zijn speelse percussie, allengs geflankeerd door ongeregelde patronen van Hersch en Hébert. Eveneens uit de koker van Hersch komen drie tributes aan collega-musici. De Britse pianist John Taylor wordt vereerd met het intieme 'Bristol Fog', waarin we Hersch' ragfijne pianospel kunnen bewonderen, prachtig hoe hij hier de mist verklankt. Aansluitend eert hij saxofonist Sonny Rollins met 'Newklypso', vanwege het feit dat - zo legt Hersch zelf uit - Rollins graag calypso's speelde en zijn bijnaam Newk is. En zo krijgen we natuurlijk een energiek swingend stuk met puntig pianospel, een heerlijke groove op de bas, bijpassend strak slagwerk en natuurlijk een lekker vette drumsolo. Tot slot eert Hersch de uit New Orleans afkomstige Tom Piazza met 'The Big Easy', de bijnaam voor New Orleans. Een stuk waarin we de blues van deze zuidelijke stad horen. Of de toetsen aan Hersch zijn vingers kleven, zacht als boter.

Na zes stukken van Hersch zelf vinden we op dit album nog twee covers van Wayne Shorter, 'Myako' en 'Black Nile' en een toegift waarin Hersch een solo-uitvoering geeft van Monks 'Blue Monk'. Het publiek van Flagey ging ongetwijfeld tevreden naar huis na dit enerverende optreden, zoals wij nu de cd tevreden opbergen. Of draaien we hem nog een keer? Doe maar dat laatste.

Zaterdag 14 juli treedt het Fred Hersch Trio op tijdens het North Sea Jazz Festival.

Labels:

(Ben Taffijn, 8.7.18) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Loek van den Berg - 'Seafarer'
Klik op de hoes om een paar tracks van dit album te beluisteren







Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.