Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog


 


Concert
Meester Matt geeft een feestje
Wilson, Martinez & Teepe, dinsdag 5 juni 2018, De Smederij, Groningen

Stel, Frank Foster zou niet meer weten hoe precies dat 'Shiny Stockings' ook weer ging. Stel. Dan zou hij door het luisteren naar de drumsolo van Meester Matt Wilson, door die precies uit te schrijven, het liedje noot voor noot binnen kunnen halen. Wat een gast. Een en al swing. Ook in de hoogste tempi ('Seven Steps To Heaven') blijft hij een verbluffende precisie aan de dag leggen. En altijd creatief. Door zijn snaartrommel ondersteboven te plaatsen wordt Wilson een stokoude washboardspeler. En als er zo nu en dan een extatische schreeuw of een enthousiaste aanmoediging ("play that bass!") van achter de kit klinkt, weet je dat ook Meester Matt het naar zijn zinnetje heeft.

Het ene moment glorieer je in DownBeat ('Honey And Salt' bij de beste albums van 2017), het volgende begeleid je studenten van het Prins Claus Conservatorium. Misschien dat juist in die bescheiden omstandigheden de ware Wilson tot zijn recht komt. Op de een of andere manier weet hij de jongelui precies de ondersteuning te geven die ze op dat moment nodig hebben. Met die onvoorwaardelijk enthousiaste Wilson achter de drums staan ze stuk voor stuk in hun eigen stralenkrans. Het grappige is, hij is ook nog eens ideaal publiek. Want wie schreeuwt er van achter uit de zaal het hardst nadat een student de stokken heeft overgenomen? Juist ja.

Het trio van conservatoriumdocenten Miguel Martinez, Joris Teepe en Matt Wilson bewees dat de jazztraditie bij hen in goede handen is. 'When I Fall In Love', met die vijf noten dook Martinez diep in een improvisatie die even grillig als stevig en steekhoudend was, om na twee of drie minuten in 'I Remember You' op zijn pootjes terecht te komen. Joris Teepe had zijn nagelnieuwe contrabas meegebracht, een imposant meubelstuk, waarop hij in het al gememoreerde 'Shiny Stockings' een gebeeldhouwde solo speelde.

Niet zelden zijn de jamsessies na de reguliere optredens in De Smederij zeker zo spannend. We hoorden dinsdag inderdaad fris talent, maar de hernieuwde kennismaking met wat meer gevorderde artiesten beviel eveneens. Van trombonist Pasha Shcherbakov konden we verwachten dat die consistente solo's zou blazen, waarbij elke noot op haar plaats zat. En dat zangeres Hiske Oosterwijk ziel en zaligheid in 'No More Blues' legde, zodat je haar onvoorwaardelijk geloofde, hoe ver ze zich ook losmaakte van alle conventies, dat was misschien ook nog wel te voorzien. Maar dat ik die altiste Harriët Waninghe eerlijk gezegd een beetje uit het oog verloren was, was duidelijk een stommiteit mijnerzijds. Haar solo in 'It Could Happen To You' schoot gelijk Bengaals vuurwerk alle kanten op, waarbij haar voluptueuze, geciseleerde sound om door een ringetje te halen bleef.

Ik ga mijn leven beteren.

Klik hier voor foto's van dit concert door Zoltan Acs.

Labels:

(Eddy Determeyer, 7.6.18) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.