Cd / Jazztube
Jet Lemon Band - 'Led Zeppelin II In The Key Of Jazz' (Leo, 2017)

Een beetje vreemd maar wel lekker. De Jet Lemon Band, bestaande uit vijf voor mij volstrekt onbekende musici, speelt het werk van Led Zeppelin alsof het jazzstandards zijn! Hun wapenfeit: 'Led Zeppelin II In The Key Of Jazz', waarop ze het complete tweede album van de grootvaders van de hardrock in de originele volgorde coveren. En dus krijgen we het over dramatische 'What Is And What Should Never Be' in een versie die we ons maar moeilijk kunnen voorstellen. Jim AvivA mist de dramatische zeggingskracht van Robert Plant, klinkt meer soulfull, maar weet desalniettemin te overtuigen. Jimmy Page heet hier Ju Youn Cheong en weet heerlijke vette solo's te produceren. En terwijl bassist Benjamin Schlothauer en drummer Jakob Kufert voor de stevige onderlaag zorgen en zo een meer dan adequate vervanging vormen voor John Paul Jones en John Bonham, is het Sammy Lukas die op piano een lading jazz naar binnen schuift. Een wonderlijke ervaring.

'The Lemon Song' swingt hier zelfs, wederom met dank aan Lukas - hier op altsax en piano - en lekker gierend keyboardspel van AvivA. Een lang uitgesponnen versie vinden we hier, waarin het origineel op bepaalde momenten aardig buiten beeld verdwijnt. Aantrekkelijk is ook zeker de ballad 'Thank You', waarin we een intens zingende AvivA horen, begeleid door puntig pianospel van Lukas. Rock en jazz gaan eveneens een vruchtbare relatie aan in 'Heartbreaker' en in 'Living Loving Maid', met de wel heel foute toevoeging 'She’s Just A Woman', brouwt het kwintet een overkokend brouwsel van rock, jazz, soul en hiphop. En dat in nog geen drie minuten.

Sterk zijn ook de eerste momenten van 'Ramble On', waarin we Schlothauer en Cheong samen experimenteel het ritme horen opbouwen, de opmaat van een extra lange versie van deze moderne bluesklassieker. Over blues gesproken, de afsluiter is natuurlijk de Willie Dixon-cover 'Bring It On Home'. Hier bereikt het kwintet zijn experimentele hoogtepunt; zelden zo'n manische uitvoering van deze standaard gehoord. Goud is AvivA, die hier volledig in de overdrive zijn tekst declameert.

Het geheel overdenkend kunnen we bij dit album één ding stellen. De vaak inktzwarte, loodzware en pathetische blues van Led Zeppelin heeft deze band niet gekopieerd. Pathetisch is deze muziek geenszins en inktzwart al helemaal niet. Daar klinken deze arrangementen net even iets te fris voor. Deze nummers, klassiekers inmiddels, van Page, Plant, Jones en Bonham kunnen het hebben.

In de Jazztube zie je de Jet Lemon Band met hun versie 'Whole Lotta Love'.