Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog


 


Cd
Orquesta del tiempo perdido - 'Stille' (Clean Feed, 2018)
Opname: 2016-2017

Strikt genomen is het Orquesta Del Tiempo Perdido helemaal geen orkest. Integendeel zo kunnen we beweren. De drijvende kracht achter het project is multi-instrumentalist Jeroen Kimman, die zich voor de diverse nummers op zijn album 'Stille' laat vergezellen door een keur aan gastmuzikanten - overigens niet de minsten, maar daarover later meer.

Kimman zelf noemt 'Stille' een "post-everything explosion" en dat dekt aardig de lading. Hier komen meerdere werelden samen: die van hedendaagse gecomponeerde muziek, jazz, pop, folk uit alle windstreken en bovenal de wereld van de film, het theater en de revue. Zo horen we onmiskenbaar de invloed van Ennio Morricone's muziek bij de spaghettiwesterns en Nino Rota's muziek bij de films van Federico Fellini. En dat alles samen mengt Kimman tot zijn eigen, eclectische, maar bovenal pakkende verhaal.

Met 'Scenario' raakt hij direct de juiste snaar. Een heerlijk stevig en ietwat melig ritme wordt ons deel. We horen blazers, Michael Moore op klarinet, Koen Kaptijn op trombone en Michiel van Dijk op tenorsax, Tristan Renfrow op drums en verder Kimman zelf op van alles en nog wat. Dit is een ouverture voor een film waarin alles anders gaat lopen dan voorspeld. De invloed van Rota is hier goed hoorbaar. Met 'Strol' krijgen we een langzame, heel langzame wals op ons bord. Vreemde geluiden, onder andere van accordeonist Leo Svirsky, geven kleur aan het slepende ritme. En dan zitten we ineens op een paard, midden op de prairie. In 'Shawty' wiegen we, geholpen door Moore en Kaptijn, eindeloos voort. Knotsgek en zeer vermakelijk.

In 'Cross' gaat Kimman met een grote diversiteit aan percussie aan de slag. We horen het klokkenspel en een keur aan trommels en bekkens in een levendige collage voor slagwerk, een verstilde klanksculptuur. Bijzonder is ook 'Hillyrock II: Fricchettone', waarin Kimman samen met Renfrow en Svirsky een intrigerende cross-over brengt tussen rock en Balkanfolk. En zo gaat het maar door, via het carnavaleske 'Jive Mandolin', het countryachtige 'A Merlefriend Solid' - twee stukken waarin we wederom het eenmansorkest aan het werk horen - naar 'Posseidon' en 'Hills For Seamus', composities waarin Kimman weer enige gastmusici laat opdraven. Zo horen we Mark Morse in 'Posseidon' met een wel heel smeuïg klinkende lapsteelgitaar in de weer.

Een wirwar van stijlen dus, met veel vaart aan elkaar gelast. Wat de stukken bindt? De creativiteit en de speelsheid van Kimman. Geen stuk is hetzelfde en toch zijn ze herkenbaar als des Kimmans. Een hele prestatie.

Klik hier om een track van dit album te beluisteren: 'Scenario'.

Labels:

(Ben Taffijn, 29.5.18) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sunny Five - 'Candid'
Klik op de hoes om een track van dit album te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.