Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog


 


Concert
Het lijden verklankt
Heather Leigh / Peter Brötzmann / Keiji Haino, zondag 1 april 2018, DE Studio, Antwerpen

Bij een concert op eerste paasdag verwacht je een stemmig, geestelijk werk over lijden en wederopstanding. Een passie van Bach of een van zijn tijdgenoten. Muziek die je het lijden doet voelen, maar ook hoop biedt. Dit alternatieve paasconcert van Sound in Motion doet wel het eerste, maar laat het laatste duidelijk achterwege.

Natuurlijk, het optreden van Heather Leigh, Keiji Haino en Peter Brötzmann is helemaal niet bedoeld als paasconcert; Antwerpen is louter een stop in een korte tour die de drie van Wenen via Londen naar Berlijn brengt. En dankzij Sound in Motion ook naar de afgeladen grote zaal van DE Studio. En toch gaat de vergelijking ook niet geheel mank, want als we stil willen staan bij het lijden, biedt dit concert een aantal prima ingangen.

Eén draai aan een knopje is genoeg. Haino begint ermee en creëert direct een inktzwarte, diep verontrustende grondtoon, waar Brötzmann op zijn tenorsax direct gretig gebruik van maakt in die voor hem zo kenmerkende rauwe, intense stijl. Als Leigh er met haar pedal steel bij komt, een bedwelmende ritmisch patroon leggend, is het feest compleet. Haino en Leigh, ze zijn hier aan elkaar gewaagd en voeren de dynamiek steeds verder op, zozeer dat Brötzmann uiteindelijk vrijwel niet meer te horen is - en dat wil wat zeggen.

Gaandeweg het concert, anderhalf uur aan één stuk, blijkt het echter nog veel heftiger te kunnen. Bijvoorbeeld in een van die overdonderende, stekelige gitaarsolo's van Haino, vol heftige klankerupties, distortion en regelrechte noise. Of in dat moment waarop Haino en Leigh een muur van geluid hebben opgetrokken waarin de individuele bijdragen niet meer te herkennen zijn, een muur waar Brötzmann op tenorsax vergeefs probeert een gat in te slaan. Tot hij het opgeeft, zich aansluit bij het duo en ze samen één alles overspoelende vloedgolf aan geluid produceren.

En dan is er dat wonderlijke gevoelige duet Brötzmann-Leigh (de eerstgenoemde op klarinet), waar Haino op enig moment bij aansluit met zang. Eerst nog geheel in lijn met het duo, maar lang houdt hij dat niet vol. Het mondt uit in diep gegrom, heftig gekrijs, alsof de aarde openbarst. Klanken ook die soms verrassend goed passen bij Brötzmanns jankende klarinet. Een zenuwslopende exercitie.

Zoals gezegd, er zijn rustige momenten, met ook nog een zowaar melodieuze solo van Brötzmann op klarinet, een frase van intiem gitaarspel van Haino, een enkel akkoord van Leigh, maar ze blijven relatief zeldzaam en vormen meestal de opmaat naar meer intensiteit en sterkere contrasten, die op hun beurt altijd weer eindigen in een zinderende, overdonderende climax. Op die momenten zijn deze musici op hun best. Compromisloze muziek, die je mee de diepte in sleurt en het lijden letterlijk voelbaar maakt. Daar kan geen Mattheüspassie tegen op.

Klik hier voor foto's van dit concert door Hans van der Linden.

Labels:

(Ben Taffijn, 9.4.18) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sunny Five - 'Candid'
Klik op de hoes om een track van dit album te beluisteren en voor meer informatie







Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.