Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog


 


Cd / Concert
Park Jiha - 'Communion' (Glitterbeat, 2018)
Park Jiha live
zondag 8 april 2018, Rewire Festival, Korzo Theater, Den Haag

Als u houdt van melodieuze, stemmige jazz en een uitstapje naar andere culturen niet schuwt dan moet u zeker eens naar Park Jiha luisteren. Deze dame uit Zuid-Korea kreeg op het Haagse Rewire met haar stemmige klanken de grote zaal van het Korzo Theater muisstil en verraste onlangs met haar debuutalbum 'Communion'. Haar muziek is kamerjazz van de bovenste plank met een vleugje exotica, met name door het instrumentarium dat Jiha bespeelt: de piri, een dubbelriet bamboefluit, de saenghwang, een mondorgel met opstaande pijpen, en tot slot de yanggeum, een soort hammered dulcimer.

Naast Park Jiha horen we op 'Communion' allereerst rietblazer Kim Oki, die Jiha gelukkig ook mee heeft genomen naar Den Haag, vibrafonist John Bell en percussionist Kang Tekhyun. Opvallend is overigens dat Jiha voor het concert in Den Haag bassist Jeon Jeon inzet, in plaats van percussionist Tekhyun. Verder bespeelt Chris Varga de vibrafoon, in plaats van Bell. De muziek van Jiha kent vaak een zeer relaxerende cadans, getuige stukken als 'Accumulation Of Time' en 'Sound Heard From The Moon', waarin we Jiha solo horen terwijl ze een dwingend ritmisch patroon bouwt met de yanggeum.

Vooral het tweede stuk is wat dat betreft zeer de moeite waard; mooi hoe ze het ritme laat aanzwellen en weer afnemen en steeds van vorm laat veranderen. Boeiend ook om haar dit stuk te zien uitvoeren op dit voor ons toch ongewone instrument. Na een stemmig intro op vibrafoon horen we Jiha in titelstuk 'Communion' op de piri, haar eerste instrument, verstrengeld met de basklarinet van Oki in een al even bedwelmend ritmisch patroon. Dat wat hoge, schelle geluid van de piri vormt overigens een zeer aantrekkelijke combinatie met het geluid van de basklarinet en de vibrafoon.

De bijzondere kenmerken van de saenghwang komen overtuigend aan bod in 'The Longing Of The Yawning Divide'. Verlangen is hier hét werkwoord, het zit overduidelijk in de melancholische melodie die Jiha hier blaast. Toegegeven, een beetje zoet is het wel. In 'All Souls’ Day' komen diverse muzikale werelden samen. We horen Oki in een sterke solo op tenorsax, we horen de Koreaanse muziek en de aan postrock verwante ritmische patronen, op het laatst verweven tot een intrigerend geheel.

Concertfoto's: Bram Petraeus.

Labels: ,

(Ben Taffijn, 14.4.18) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Loek van den Berg - 'Seafarer'
Klik op de hoes om een paar tracks van dit album te beluisteren







Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.