Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog





 


Concert
De mogelijkheden van de piano

Kaja Draksler, zaterdag 10 maart 2018, Dag in de Branding, Korzo Theater, Den Haag

De uit Sloveniƫ afkomstige Kaja Draksler is inmiddels geen onbekende meer op de Nederlandse podia. Sinds haar vierde zit zij al achter de piano en na haar verhuizing naar Goningen in 2005, waar ze studeerde bij Marc van Roon en Michael Moore, trok ze naar Amsterdam. Daar, in de stad die nog steeds haar thuisbasis vormt, studeerde ze compositie bij Richard Ayres. En die twee studies is tevens wat Drakslers muziek kenmerkt, op de grens van vrije improvisatie en gecomponeerd. Zo bleek ook weer eens uit het solo-optreden dat ze in het Haagse Korzo Theater verzorgde als onderdeel van Dag in de Branding. Voor diegenen die wat minder thuis zijn in de hedendaagse gecomponeerde muziek; iedere drie maanden vindt dit festival plaats op diverse locaties in Den Haag, alweer 47 edities lang.

Draksler heeft voor het eerste stuk een deel van haar snaren geprepareerd, waardoor haar aanslagen klinken als klokken met een grote klankrijkdom. Haar spel is daarbij fragiel, ademend. Gaandeweg kruipt er een nerveus klinkend ritme in de compositie en neemt de dynamiek toe. Dan betrekt Draksler een aantal niet geprepareerde snaren in haar stuk, waardoor de klank verder wordt verrijkt. Mooi is ook het minimalistische motief in het hoog dat aan het eind van dit stuk klinkt.

Na een korte pauze - de klemmen zijn er weer af - geeft ze de opmaat voor een stuk met een wat romantische inslag. Na een ingetogen begin met aanzetten tot een melodie ontvouwen zich langzaam melodieuze lijnen en boeiende versieringen. Interessant is hier hoe de pianiste na een stevige ritmische passage de harmonieƫn laat vastlopen in een soort van atonale modder.

In het derde stuk overheerst wederom het experiment. Draksler bespeelt afwisselend de kast en de snaren hier rechtstreeks met een vilten trommelstok. De snaren brengen op hun beurt blaadjes vloeipapier in beweging, waardoor we op een scala aan bijzondere geluiden worden getrakteerd. Aan het eind komen ook de toetsen weer aan bod. Nu de laatste vier aan de uiterste rechterkant van het klavier. Als een bezetene hakt ze erop in. Driftig getimmer in het hoog.

Afsluiten doet ze met een meer jazzy stuk, waarin vooral het ritme van de linkerhand opvalt en waarin Draksler haar techniek optimaal kwijt kan. Al met al een opvallend lyrische en melodische set, met enkele experimentele uitweidingen, voor een publiek dat voor een belangrijk deel Kaja Draksler voorheen waarschijnlijk niet kende. Want de grenzen tussen hedendaags gecomponeerde muziek en jazz zijn nog steeds scherp getrokken. Draksler bewijst weer eens dat het tijd wordt dat we deze maar eens opheffen.

Concertfoto: Rob Hogeslag

Labels:

(Ben Taffijn, 21.3.18) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'

Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.