Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog


 


Cd
Martin Wind - 'Light Blue' (Laika, 2017)
Opnamen: 22-23 april 2017

Als dat geen dream band is: bassist en componist Martin Wind heeft hier Ingrid Jensen, Anat Cohen, Scott Robinson, Gary Versace en Matt Wilson bijeengebracht. Daarbij heeft hij ook nog eens wonderschone stukken en arrangementen vervaardigd. Ik bedoel, zo'n nummer als 'February', dat voluit 'February Is Not My Favorite Month Of The Year' heet ("Dat is hij echt niet!" verduidelijkt de componist nog eens in het boekje), heeft nog nooit zo'n warm onthaal gekregen. De trompet van Jensen en de altsaxofoon van Robinson staan zó in het geluidsbeeld dat er een ongewoon brede, orkestrale sound ontstaat.

Het eerste dat opvalt wanneer je de cd opzet, is het orgel van Gary Versace. Het geluid is eerder spooky dan ranzig. Ik hoor geen Leslie, maar wel de imaginaire soundtrack voor een denkbeeldige jaren vijftig sciencefictionfilm. Dat eerste nummer, 'While I’m Still Here', gebaseerd op 'Sweet Georgia Brown', is overigens zeer funky. De noten van de leider zijn meesterlijk geciseleerd en de tenorsax van Scott Robinson is beweeglijk als een ongedurig kind.

Ingrid Jensen lijkt op dit album de lyriek van de bugel op haar trompet te zoeken. Tien jaar geleden, wat zeg ik, nog geen twee jaar terug zou ik op deze plek hebben gewaagd van een wellicht typisch vrouwelijk geluid, nu kijk ik wel linker uit.

Scott Robinson noemde ik al; hij speelt hier alt en tenor, maar ook, en met name, bassaxofoon. Ik denk dat hij sinds jaar en dag de beste nog levende bassaxofonist ter wereld is. (Zoiets mag je natuurlijk niet zomaar zeggen: niemand is de beste, of de eerste. Maar in dit geval durf ik mijn hand een heel eind in het vuur te steken.) In 'Ten Minute Song' klinkt Robinson als het mechanisme dat zo'n middeleeuwse geheime deur uit een roman van Umberto Eco openschuift. Meer als een nog oudere, want prehistorische sauriër verkleedt de saxofonist zich in 'Power Chords'. Die diertjes zijn een stuk sterker dan je denkt, hoor.

Zijn onberispelijke strijktechniek etaleert Martin Wind in 'A Sad Song'. Deze man heeft chops - al pronkt hij er niet bepaald mee. Het resultaat is rijk en kleurrijk. Anat Cohen laat haar klarinet lekker janken en toont daarmee haar klezmerwortels. En op vijf van de tien nummers wordt alles op temperatuur gehouden door de speels spelende drummer Matt Wilson. Op de foto's heeft hij eerder bescheiden dan grote oren - zal wel gefotoshopt zijn.

Klik hier voor geluidsfragmenten van dit album.

Labels:

(Eddy Determeyer, 10.3.18) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.