Draai om je oren Jazz en meer - Weblog |
|
||
|
![]() It's the groove, stupid! Christoph Irniger Pilgrim, woensdag 6 december 2017, Paradox, Tilburg Als u aan Zwitserland denkt, dan denkt u wellicht aan bergen, horloges, het bankgeheim en de kaasfondue. Maar hoogstwaarschijnlijk niet aan jazz. Zouden de Zwitsers dat ook van Nederland denken? Het zou zo maar kunnen. In beide gevallen is het overigens onterecht. Dat wij hier die Zwitserse muzikanten niet kennen, betekent niet dat ze er niet zijn. Christoph Irniger mag hier dan geen grote naam zijn - wellicht dat dat verklaart waarom Paradox niet bepaald vol zat - goede jazz maken kan hij als geen ander. Zeker met zijn kwintet Pilgrim weet deze tenorsaxofonist meer dan te overtuigen. Dat deed hij overigens al eerder met 'Italian Circus Story' en het recente, hier ook besproken 'Big Wheel Live'. Beide albums verschenen bij Intakt, het internationaal opererende Zwitserse label. Kenmerkend voor die muziek van Pilgrim is de groove, die tevens opvallend vaak een hoog bluesgehalte heeft. En dan doelen we niet zozeer op het technische aspect van deze muzikale stroming, maar veel meer op het gevoel waarmee de muziek wordt gebracht. Met bassist Raffaele Bossard en drummer Michi Stulz heeft Irniger overigens een ritmesectie die er zichtbaar van geniet om die groove tot in detail uit te spelen. ![]() Na de pauze staan er twee nieuwe stukken op het programma die in februari 2019 op album zullen verschijnen, overigens in dezelfde maand dat het kwintet bij Jazzcase in Neerpelt acte de présence zal geven. De twee stukken, '1888' en 'Inside' kenmerken zich vooral door de experimentele pianoklank van Aeby, een klank die hij creëert middels een batterij elektronicakastjes. Interessant aan 'Inside' is het raadselachtige begin dat zich kenmerkt door de meest wonderlijke geluiden in navolging van Aeby's onorthodoxe pianoklanken. Maar zo enigmatisch en vreemdsoortig als het stuk begint, zo ritmisch en melodisch eindigt het, wederom met zo'n stuwend krachtige groove. Na de ballad 'Ending At The District' met prachtig repetitief pianospel eindigt het kwintet in stijl met 'Acid'. Lees: uptempo met een andere variant op de slepende, verslavende groove die het handelsmerk van Pilgrim genoemd kan worden. Een groove waarin jazz, blues en rock op prachtige wijze samenkomen. We kunnen er weer even tegen. Foto's: Cedric Craps Labels: concert (Ben Taffijn, 18.12.17) - - [naar boven] Lees verder in het archief...
|
Archief
Artikelen Cd-recensies Concertrecensies Colofon Festivalverslagen Interviews Jazz in memoriams
Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken? |