Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog


 


Concert / Festival
Kwartet explodeert en blijft heel
JACK Quartet, zondag 5 november, Soundsofmusic, Grand Theatre, Groningen

Dit is trapezewerk op het hoogste niveau. Het New Yorkse JACK String Quartet tackelt de meest complexe partituren. Niet alleen met superieur gemak, het weet ook een eenheid, een Gestalt te blijven wanneer de muziek explodeert en de afzonderlijke stemmen door de ruimte spiralen en zigzaggen.

Het Groninger Soundsofmusic, het jaarlijkse festival voor Nieuwsgierige Oren, had in het verleden een hoger impro-gehalte. Juist op het snijvlak van hedendaagse kamermuziek en improvisatie zijn mooie zaken aan de orde. In de editie van dit jaar was een centrale rol toebedeeld aan de Amerikaanse componiste Julia Wolfe, oud-studente van Louis Andriessen en petemoei van Bang On A Can. Van haar hand werd in grote bezetting 'Anthracite Fields' uitgevoerd en, door het strijkkwartet, 'Early That Summer'.

Het vierspan had ook John Zorns 'Necronomicon' en 'The Unseen' op de lessenaars staan – aha, de connectie met de impro. Maar improviseren was er niet bij en ook verder hoorde ik geen connecties met jazz of klezmer. 'Necronomicon' is geïnspireerd door de gothic horror van H.P. Lovecraft, het gestoorde zoontje van Edgar Allan Poe. In het eerste deel kon je met niet eens bijzonder veel fantasie enge contrapties herkennen, met intimiderende messcherpe uitsteeksels. En in het daaropvolgende legato stapte je bij het schijnsel van een half achter een wolk schuilgaande maan op een gore glibberige substantie, waarvan je niet wist of het nou glanzende, soppende ingewanden waren of iets nog veel vreselijkers. Maar als de componist had verklaard dat het stuk de dans chscûskcic als basis had, die oudere Karpatische boeren in de donkere dagen voor kerst in duffelse jassen met slepende tred dansen, had ik dat er ook in gehoord. Er was kortom veel te genieten.

'Mouthpiece XII' van Erin Lee had een speels karakter, met noten die schijnbaar lukraak de zaal insprongen. Het fluiten van de muzikanten dat daarmee gepaard ging was een amusante toevoeging. Gloria Coates' 'String Quartet No. 8' bevatte passages die zó zacht waren, dat de geluidsgolfjes moesten wedijveren met de moleculen die je trommelvliezen aantikten. De contrasten tussen het pastorale en de extase waren hier extreem.

Wanneer 'Early That Summer' inderdaad het laatste stuk was van de middag (een bron claimde dat John Zorns 'The Unseen' ermee was verwisseld), konden we vaststellen dat Wolfe country fiddles tot waanzin kan drijven. Maar zij laat haar individuele violienen ook uiterst subtiel als een Grieks rei-koor uit het totaalgeluid opstijgen. En met name haar pianissimo passages zijn trance-verwekkend.

Het voorprogramma, Michael Gordons 'Weather', werd uitgevoerd oor het lokale Haydn Jeugd Strijkorkest. Dat moest opboksen tegen een niet aflatende sirene van een luchtalarm. Aarzelend kropen de violen het gierende apparaat binnen, waarbij schitterende dissonanten opbloeiden. De contrabassen en de celli volgden de violen op gepaste afstand, maar zorgden er wel voor dat het orkest de machine uiteindelijk kon muilkorven.

Klik hier voor foto's van dit concert door Willem Schwertmann.

Labels: , ,

(Eddy Determeyer, 11.11.17) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.