Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog


 


Cd's
Sean Ali - 'My Tongue Crumbles After' (Neither Nor, 2017)
Opname: 8 augustus 2016
Natura Morta - 'Environ' (Neither Nor, 2017)
Opname: 17 oktober 2015

Neither Nor Records, het label van de in New York bivakkerende percussionist Carlo Costa, kwam hier reeds eerder voorbij. Inmiddels liggen er twee nieuwe schijven. Nu met als centrale figuur de bassist Sean Ali. Allereerst hebben we 'My Tongue Crumbles After', een soloalbum en ten tweede is er 'Environ' van Natura Morta, een trio waarin we naast Ali altviolist Frantz Loriot horen en de hierboven genoemde Carlo Costa op percussie.

Ali komt oorspronkelijk uit Dayton, Ohio, maar maakt al weer enige jaren deel uit van de rijke avant-garde scene van New York. Hij is daar actief in een handvol ensembles, waaronder Natura Morta, als curator van een concertserie, als mede-eigenaar van platenlabel Prom Night Records en daarnaast werkt hij in zijn projecten samen met musici en beeldende kunstenaars. Kortom, een man die van vele markten thuis is. Die veelzijdigheid horen we vooral terug op 'My Tongue Crumbles After', want dit is allesbehalve een standaard soloalbum van een bassist. Naast de contrabas hanteert Ali namelijk ook de cassettespeler en een verzameling tapes met veldgeluiden. Reeds in opener 'Salutations' levert deze combinatie een verrassend veelzijdige klankwereld.

In 'Missing Persons Report' horen we Ali's kwaliteiten als bassist in volle glorie. Een gejaagd ritmisch patroon, veroorzaakt door het in hoog tempo heen en weer bewegen van de strijkstok. De angst die je ervaart als iemand vermist wordt, voelbaar gemaakt in klanken. Gaandeweg wordt het tempo lager, alsof bij Ali de vermoeidheid toeslaat. Is dat het moment waarop de lethargie toeslaat? Ook in 'Beneath The Cobbles' rijzen de haren je te berge. Het krassende geluid dat Ali hier produceert is daar debet aan. In 'Heartstack' haalt Ali weer zijn cassettebandjes tevoorschijn. We horen een stem spreken, ruis, vogelgeluiden en daarmee vermengd subtiel basspel. En wat Ali in 'Lime Works' en 'Queens Gothic' allemaal uitspookt, zal wel altijd een raadsel blijven. Belangrijker is of alles aan het eind nog wel heel is? Juist, dat is maar helemaal de vraag. Het venijn zit ook hier weer eens in de staart en afsluiter 'Hunger' heet niet voor niets zo. Ruim zeven minuten verontrustende klanken perst Ali uit zijn bas.

'Environ' van Natura Morta bevat drie stukken. In 'Pulvis' maakt het trio aanvankelijk omtrekkende bewegingen, maar beluister het stuk voor een tweede keer en je hoort dat hier heel geleidelijk een ritme wordt gebouwd, als een machine die langzaam op gang komt. Tot diezelfde machine heel geleidelijk weer bijna stilvalt, op een cirkelgang na die tot stand komt middels Costa's spel op de bekkens. Een bijna meditatief moment, tot het geheel wederom aanzwelt tot orkaankracht. Geëindigd wordt hier met een muzikaal potje tafeltennis. Ook 'Ventus' heeft een bijzondere structuur. Ali en Loriot leveren een drone-achtige structuur, die vergezeld gaat van een hoop geknars, terwijl Costa het eerder genoemde partijtje tafeltennis weer heeft opgepakt. En dan gaat het alarm af, althans dat is de indruk die dit trio ons geeft in het vervolg van dit stuk. In afsluiter 'Mycella' zorgt het trio eveneens voor een grote portie creatieve onrust. Dat hier slechts sprake is van drie instrumenten - altviool, contrabas en slagwerk - het is dat je het weet, geloven doe je het niet!

Labels:

(Ben Taffijn, 29.11.17) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
I Compani Extended & Voices - 'Tempoo'
Klik op de hoes voor meer informatie over deze geweldige band, die dit jaar na 40 jaar afscheid neemt met een serie concerten, maar uitgerekend nu zijn gemeentesubsidie kwijtraakt!







Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.