Draai om je oren Jazz en meer - Weblog |
|
||
|
Cd Orchestre National De Jazz - 'Europa - Rome' (ONJazz, 2016) Opname: februari - maart 2016 Orchestre National De Jazz - 'Europa - Oslo' (ONJazz, 2017) Het Franse Orchestre National De Jazz is sinds enige jaren bezig met een bijzonder project, onder de naam 'Europa'. Middels de keuze voor vier belangrijke, maar tevens zeer diverse steden, proberen zij het huidige Europa in muziek te vangen. Een bij voorbaat onmogelijke opgave, maar daarmee niet minder interessant. Na 'Parijs', 2014 en 'Berlijn', 2015 – dat in deze kolommen uitgebreid aan bod kwam, verscheen eind vorig jaar 'Rome' en net voor de zomer van dit jaar het sluitstuk: 'Oslo'. Voor 'Rome' riep bandleider Olivier Benoit de hulp in van twee componisten uit de wereld van de hedendaagse gecomponeerde muziek. Beiden leverden een uitgebreid stuk voor het orkest. Benjamin de la Fuente leverde 'In Vino Veritas' en Andrea Agostini componeerde 'Rome: A Tone Poem Of Sorts'. Fuente is weliswaar een Fransmans, maar woonde wel enige jaren in de stad, wat hem recht van spreken geeft. Zijn muziek is in ieder geval heerlijk springerig, opzwepend, bijna circusachtig. Duidelijk in een geheel andere stijl dan het werk dat het orkest op de twee voorgaande albums presenteerde. Opvallend is het gebruik van gesproken tekst uit de film 'Gente Di Roma' van EttoreScola. Het geeft aan 'La Scena 1 – Dal Fiato Al Armonia' een wat surrealistisch effect. In 'La Campane – Transformazione' horen we door klokken, veldgeluiden en verstilde muziek Fuentes doelstelling terug: "I think of Rome and its severe beauty, the caress of its luminosity, its ruins and its days without end, the vivacity of its rain, its intoxicating heat." Agostini eert eveneens de complexiteit en veelzijdigheid van deze eeuwenoude stad met een enerverende maalstroom aan klanken. Hij benut de creatieve mogelijkheden van dit veelzijdige orkest optimaal in een stijl die refereert aan hedendaags gecomponeerde muziek, maar ook aan jazz en rock. Maar in dit stuk valt vooral het harmonieuze samenspel op, met als hoogtepunt wellicht het verstilde 'Nachtstück II' waarin Agostini een fijn weefsel opbouwt bestaande uit subtiele klanken. In '25 Avril 2015. Crying For Sister Kathmandu (We Were Young And Powerful Once, My Wounded Friend)' staat Agostini op indrukwekkende wijze stil bij de slachtoffers van de aardbeving in Nepal. Duister en verontrustend gitaarspel is zijn middel van uitdrukken. In 'Oslo' staat het gezongen woord centraal, dankzij de poëet Hans Petter Blad. Hij leverde de gedichten die door Benoit op muziek zijn gezet. Vanzelfsprekend levert het orkest op dit album totaal andere muziek. Oslo is tenslotte ook een totaal andere stad dan Rome en Benoit is een totaal andere componist dan Fuente of Agostini. Zijn eerste halteplaats is zonder meer de jazz, gevolgd door de rock en de wereld van de elektronica. En net als bij 'Paris' en 'Berlin' vallen hier de ingenieuze ritmes op. En verder natuurlijk de zang van Maria Laura Baccarini, die op overtuigende wijze Blads gedichten vertolkt. Met als hoogtepunten 'Sense That You Breath', waarop haar stem ronduit erotisch klinkt, en 'Ear Against The Wall', waar de spanning vanaf knalt. Met 'Oslo' sluit het Orchestre National De Jazz op waardige wijze de Europa cyclus af. Benoit blijft nog aan tot juni 2008, waarna het orkest weer nieuwe wegen in zal slaan. We houden u op de hoogte. Op de website van het Orchestre National De Jazz vind je een aantal videos uit deze programma's. Labels: cd (Ben Taffijn, 11.9.17) - - [naar boven] Lees verder in het archief...
|
Archief
Artikelen Cd-recensies Concertrecensies Colofon Festivalverslagen Interviews Jazz in memoriams
Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken? |