Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog





 


Cd
Albert Ayler Quartet - 'Copenhagen Live 1964' (Hat Hut, 2017)

Opname: 3 september 1964

Dat saxofonist Albert Ayler van onschatbare waarde is geweest voor de ontwikkeling van de free jazz zal niemand ontkennen. Nu, een halve eeuw later. Diezelfde free jazz is inmiddels een volledig geaccepteerde vorm van muziek geworden en roering brengt het al lang niet meer. Het kan hooguit op individueel niveau niet worden geapprecieerd, maar dat noemen we dan smaak. In de tijd dat Ayler en anderen die muziek al spelenderwijs vorm gaven lag het heel anders. Je realiseert het je weer eens bij het beluisteren van onlangs opnieuw uitgebrachte opnames van het Albert Ayler Quartet, die dateren van 3 september 1964, opgenomen tijdens een Scandinavische tournee in het Jazzhus Montmartre in Kopenhagen. Een droomkwartet, vinden we nu, met naast Ayler Don Cherry op cornet, Gary Peacock op bas en Sunny Murray op drums.

Maar beluister dit concert en je begrijpt waarom er tijdens een eerder concert in Frankrijk flessen naar de band werden gegooid, zoals Peacock zich later herinnerde. De muziek van dit kwartet wortelt overduidelijk in de gospel, de rhythm-and-blues, de zwarte geschiedenis, maar dan natuurlijk niet op de harmonieuze wijze die de meeste luisteraars in 1964 gewend waren. Ayler en Cherry, hun toon is scherp, gruizig en uitbundig. De passie spat ervan af, maar ook de rauwheid, het onbestemde. Het begin van het tweede nummer 'Vibrations' spreekt wat dat betreft boekdelen. Geweldig hoe het duospel van de twee blazers zich hier ontvouwt, het doet haast pijn. En dan hoe Ayler de melodie vormt in de opening van 'Saints'. Onstuimig en met tomeloze energie, wat eveneens geldt voor het verdere verloop. Maar dat een deel van het publiek dit als vals beschouwde wekt evenmin verwondering.

Het spel van de ritmetandem Peacock–Murray, die reeds enige tijd met Ayler samenwerkte, bezit eveneens een nogal onorthodoxe aanpak. De complexe ritmische structuren bieden de luisteraars niet bepaald veel houvast. Maar wat een spel! Neem Peacock in datzelfde 'Vibrations' met zijn solo. Het lijkt wel een monoloog, alsof hij een verhaal staat te vertellen aan de bar.

Een hoogtepunt is zondermeer 'Mothers', Aylers bewerking van de spiritual 'Sometimes I Feel Like A Motherless Child'. Wat een gevoel legt hij hier in zijn saxspel. Dat vibrato, het snijdt dwars door de ziel. Hier wordt geleden, zoveel is wel zeker. En wij mogen het weer horen, meer dan een halve eeuw later.

Klik hier om van dit album 'Spirits' te beluisteren.

Labels:

(Ben Taffijn, 15.9.17) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'

Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.