Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog


 


Cd
Gayle / Barcella / Cabras - 'Live In Belgium' (El Negocito, 2017)
Opname: januari 2015

Met het eerste nummer op de cd, 'Chiaro Sguardo', lijkt het alsof je binnenkomt in een concertzaaltje waar het optreden begint of net begonnen is. Misschien heb je het eerste aftoetsen gemist, misschien beginnen ze gewoon echt zo: met een duidelijke samenhang en een onmiskenbare klik tussen de drie muzikanten. Hier valt een rauwe, maar coherente onstuimigheid op. Een duidelijke link met de free jazz, die volgens tegenstanders alleen kon komen van muzikanten die niet kunnen spelen. Manolo Cabras, om maar eens met de bassist te beginnen, is het levende bewijs van het tegendeel (en hij niet alleen). Cabras was al hooggekwalificeerd in Italië voordat hij naar Nederland verhuisde en aan het Koninklijk Conservatorium van Den Haag een Master Bas behaalde. In België associëren we zijn naam intussen met onder anderen Ben Sluijs, Marek Patrman, Lynn Cassiers en Erik Vermeulen. Drummer Giovanni Barcella had in Bergamo les gevolgd aan de jazzacademie voordat hij naar onze kontreien verhuisde. Hem situeren we graag bij Jeroen Van Herzeele, CO2 Quartet en Moker. Charles Gayle (°1939) heeft de free jazz-scene in New York meegemaakt in de sixties, maar zijn discografie begint pas echt eind jaren tachtig op Silkheart Records. Op 'Always Born' had hij saxofonist John Tchicai in zijn kwartet. Niet veel later speelde hij met bassist William Parker en drummer Sunny Murray.

De saxofonist is in dit trio degene met de meeste street credibility door een straatleven van bijna twintig jaar. Dat heeft hem getekend en daarnaar verwijst zijn album 'Streets' uit 2012. Sinds El Negocito Records Gayle in 2012 voor het Citadelic Festival naar België haalde, organiseerde Barcella drie tournees met hem in België en Italië. De muziek op 'Live In Belgium' is in 2015 opgenomen in Recyclart, Brussel en De Werf, Brugge. Omwille van zijn rauwe energie en de schetsmatigheid in de muzikale patronen kan je Gayle associëren met de free jazz van Albert Ayler. Hoe zuur en verscheurend zijn sax ook kan klinken, er spreekt een persoonlijke blues uit die gepaard gaat met beheersing en hier in het korte 'Tears' figuurlijk diep treft of letterlijk de traanzakjes beroert. De hevige, soms zure oprispingen van Gayle zijn niet alleen de zijne, dit zijn ruwe en gedeelde gevoelens. Gayle, Cabras en Barcella hebben een gezamenlijke drive en de eenheid die zij vormen, de output die ervan komt, maken van deze cd een document dat de catalogus van El Negocito Records werkelijk eer aan doet.

De gouden kaft kan doen denken aan de gouden letters op de zwarte van 'PEN' (Parker, Edwards, Nobels) of het goud op 'Low Level Stink' van Ballister die dit jaar verschenen bij Dropa Disc, een vers Belgisch label. Het gaat ook telkens om trio's met een zeer gedreven saxofonist en opvallend sterk samenspel met en tussen een drummer en een bassist. Deze opnamen zetten heerlijk in de verf hoezeer Gayle, Barcella en Cabras zich in deze setting kunnen uitleven. Je hoort hen op deze 'Live In Belgium' elkaar ook geregeld de ruimte geven, heel expliciet in 'Di Piccola Taglia' dat Barcella met een drumsolo afrondt, waarna 'Sempre' van Cabras helemaal voor de bassist is – of voor een aantal mogelijkheden die de contrabas biedt: donkere klanken en trillende vermogens, in goede handen zowel gestreken als geplukt eindeloos fascinerend. Het moet ook gezegd dat de bassist, die de opnamen, de mix en de mastering verzorgde, erop gelet heeft dat hij niet nodeloos vooraan in het geluidsbeeld zit, zodat ook het schitterende spel van de drummer aldoor opvalt.

Het is eveneens prachtig dat we Gayle aan de piano horen in 'Dimmi', waarop hij in een rotvaart een rollercoaster start, waarbij de contrabas de bochtige rails onder het gestel verzekert en drums en cimbalen de snelle wendingen accentueren. Dit mondt uit in een krachtige drumsolo en een onbegeleid stukje piano om week van te worden, een pakkend slot dat bijblijft en ook bij herhaalde beluistering pakt. Halsoverkop gaat het weer in 'Steps' naar 'Giant Steps' van John Coltrane – anders dan een achtbaan niet binnen een paar minuten rond. Al die onstuimigheid wordt afgesloten met een viertal gevoelige minuutjes, een herneming van 'Tears (La Parola Chiara)', als een fijne ballade met een warme bassolo bij de treurende sax. Gelijk de kers op de taart.

Klik hier om dit album te beluisteren.

Foto: Geert Vandepoele

Labels:

(Danny De Bock, 10.8.17) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.