In memoriam
Arthur Blythe

De in 1940 geboren altsaxofonist Arthur Blythe groeide op in een gezin waarin muziek een exclusieve plek innam. Zijn moeder bijvoorbeeld was een fervent liefhebster van de blues en had daarnaast een specifieke voorkeur voor de altsaxofonisten Johnny Hodges, Tab Smith en Earl Bostic. Geen wonder dus dat Arthur op vrij jonge leeftijd saxofoonlessen kreeg en al tamelijk snel in rhythm-and-bluesbandjes speelde.

Toen hij echter in aanraking kwam met de muziek van Thelonious Monk was hij 'verkocht' en richtte hij zich op de moderne jazz. Hij raakte al gauw in de ban van John Coltrane en Cannonball Adderley en begon nu werkelijk serieus en intensief saxofoon te studeren.

Begin jaren zestig speelde hij zo'n tiental jaren in de band van Horace Tapscott, met wie hij zijn platendebuut maakte. Hoewel geïnspireerd toentertijd op de muziek en speelwijze van zowel Johnny Hodges als Charlie Parker zocht en vond hij zijn stijl meer in de richting van de vrijere jazz. In de zeventiger jaren trok Blythe naar New York en speelde daar onder meer met Charles Tyler en David Murray. Hij werd alras een prominent muzikant binnen de avant-gardisten van de New Yorkse scene.

Het duurde dan ook niet lang voordat een imposante platencarrière op gang kwam. In 1977 kwam zijn eerste album onder eigen naam uit op het label India Navigation, 'The Grip'. Daarna zouden er nog talloze volgen, waaronder 'In the Tradition', 'Lenox Avenue Breakdown', 'Blythe Spirit', 'Light Blue' – Arthur Blythe Plays Thelonious Monk' en 'Basic Blythe'. Als sideman was hij te horen op albums van van onder anderen McCoy Tyner, Chico Freeman, Joey Barron en Jack DeJohnette.

In 1990 verving hij Julius Hemphill in het World Saxophone Quartet en maakte hij op Enja nog enkele platen. Hij was een avant-gardist die de free jazz niet negeerde, maar in zijn spel eveneens invloeden van blues en hardbop toepaste.

De saxofonist leed al geruime tijd aan de ziekte van Parkinson, waaraan hij op 27 maart overleed op 76-jarige leeftijd in Lancaster, Californië, na een glansrijke loopbaan in de wereld van de actuele jazzmuziek.