Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog


 


Concert
Afrika en de rest
Afreekanism, dinsdag 7 maart 2017, De Smederij, Groningen

Tja, wanneer je in een en dezelfde week een lijsttrekker van een grote christelijke partij met een stalen smoel hoort verkondigen dat we in dit land best wel eens wat meer aandacht aan de schutterij, het fierljeppen en het kaatsen mogen schenken - je gelooft je oren niet - en je hoort de geglobaliseerde Afropop van Adédèjì Adetayo, dan is het vakje snel rood gemaakt.

Een optreden van de Nigeriaanse zanger/gitarist is een avontuurlijke en swingende reis door Afrika en de diaspora. Want reken maar niet dat Adetayo zijn bewondering voor Philip Bailey en Al Jarreau onder stoelen of banken steekt. Zijn internationale gezelschap (project is hier misschien een betere term) Afreekanism reist van de duimpiano-cultuur van zijn geboorteland Nigeria naar de stralende zwarte orkestrale funk van de jaren tachtig – en verder. Hij staat daarmee in een traditie die al in de negentiende eeuw begon, de kruisbestuiving tussen de Afrikaanse muziek en alles daarbuiten, in de Amerika's en Europa.

Onder een knopje blijkt een compleet koor te huizen, zodat de zanger zich als in een audio-spiegelpaleis kan vermenigvuldigen. Met beatbox- en scat-technieken brengt de orkestleider variatie in het menu. Daarbij wordt de muziek naar een hedendaags niveau getild door de ratelende en dampende groovemachine van Benson Itoe en Yusuf Ahmed, bas en drums. Geen straf hoor, dit haast dictatoriale bewind van dit straffe duo. In een compositie die het midden houdt tussen 'Freedom Jazz Dance' en 'Filthy McNasty' laat Itoe slimme gaten vallen, die je met je eigen kop, voeten en reet mocht invullen. Daarbij heeft het Nord-keyboard van Antisia Machneva een overwegend kleurende functie, maar er huist natuurlijk ook een hevig stuwend orgeltje in de chip.

De toevoeging van de blazers (trompettist Tobi Till Krüger, trombonist Pasha Shcherbakov en tenorsaxofonist Artem Avetyan) is begrijpelijk: Adetayo denkt orkestraal. Maar de groep leek niet bepaald optimaal ingespeeld, van een organische eenheid was aanvankelijk geen sprake. In de loop van de avond ging de machine soepeler lopen.

Stemmen wij kortom op het fierljeppen of het shaken op Afreekanism? De uitpuilende zaal leek geen stemwijzer nodig te hebben.

Labels:

(Eddy Determeyer, 1.4.17) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.