Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog
vrijdag 14 maart 2025
 


Cd's
Earth Tongues - 'Ohio' (Neither Nor, 2016)
Opname: 18 juli 2015
Carlo Costa's Acustica - 'Strata' (Neither Nor, 2015)
Opname:20 mei 2014
Raphael Malfiet - 'Noumenon' (Ruweh, 2016)
Opname: 25 november 2015

Wanneer wordt geluid muziek? Een relevante vraag voor een ieder die zich verdiept in het werk van Carlo Costa. De uit New York afkomstige percussionist doet niets liever dan met gelijkgestemde musici de hierboven geschetste grens aftasten. De albums die hij uitbrengt op zijn eigen label Neither Nor Records - what's in a name - zijn op zijn minst apart te noemen en zullen door sommigen worden afgedaan onder de verzuchting: "Dit is geen muziek!" Helaas, want ze doen Costa en zichzelf daarmee te kort.

Op het onder de naam Earth Tongues uitgebrachte 'Ohio' werkt Costa samen met Joe Moffet en Dan Peck. Hun instrumenten zijn de trompet respectievelijk de tuba en in beide gevallen een cassetterecorder. Gezamenlijk creëren de drie musici twee abstracte kunstwerken bestaande uit klank. Subtiele geluiden, vaak ondefinieerbaar, niet toe te schrijven aan een instrument, maar uiterst fascinerend. Er zit vrijwel geen ritme, geen melodie, geen harmonie in de stukken, louter klank. Geluiden. In de muziek gebeurt dus vrijwel niets. Ja, gepruttel en zo nu en dan een uithaal, maar dat is het dan wel. Zeker in het eerste driekwart van de beide stukken. Pas aan het einde, en dat geldt zowel voor 'Ohio Part 1' als voor 'Ohio Part 2', creëert het trio een constellatie die ons doet denken aan muziek, met een beetje goede wil. En toch, het is spannend en boeiend wat hier gebeurt. Tenminste als je als luisteraar bereid bent om alle conventies los te laten en je mee te laten voeren, de eerste keer ruim 40 minuten en de tweede keer 52 minuten.

In 'Strata' heeft Costa een beduidend grotere formatie tot zijn beschikking voor zijn experimenten: Carlo Costa's Acustica telt maar liefst dertien man. De naam zegt het al: er komt geen elektrisch instrument aan te pas, dus ook geen cassetterecorders. Al omschrijft Costa zijn inspiratie voor dit album als volgt: 'The title of this piece refers to the layers of sedimentary rock and soil, known as strata (singular: stratum), which can be observed as horizontal stripes of different colored or differently structured material in cliffs, river banks or in excavations.' Het maakt voor het resultaat niet zo veel uit. Het verschil tussen die gekleurde rotslagen en een abstract schilderij, waar 'Ohio' je aan doet denken, is niet zo groot. De overeenkomst tussen beide albums is dan ook, ondanks het verschil in bezetting, bijzonder groot. Net als in 'Ohio' staat in 'Strata' het verkennen van klanken en het opzoeken van de grenzen tussen geluid en muziek centraal.

We kennen Carlo Costa inmiddels ook van zijn samenwerking met de Belgische basgitarist Raphael Malfiet. Na een aantal liveoptredens ligt er nu ook een album, 'Noumenon', waarop we Malfiet en Costa horen in gezelschap van gitarist Todd Neufeld. De muziek heeft zeker raakvlakken met de twee hiervoor genoemde albums, maar 'Noumenom' heeft in een aantal nummers, alle van de hand van Malfiet, een meer harmonische structuur. In het lange 'Kandy', waar het album mee opent, in 'Kort', dat bestaat uit een korte solo van Neufeld, en in het zeer ingetogen 'Arcana', waarin de drie musici een subtiel klankevenwicht bereiken.

Labels:

(Ben Taffijn, 22.3.17) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Loek van den Berg - 'Seafarer'
Klik op de hoes om een paar tracks van dit album te beluisteren







Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.