Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog


 


Festival
Mooie start van traditioneel feest van de improvisatie
Stranger Than Paranoia, vrijdag 23 december 2016, Paradox, Tilburg

De dagen tijdens het kerstreces vullen met niet alledaagse, geïmproviseerde muziek is uitgegroeid tot een niet meer weg te denken traditionele happening. Paul van Kemenade organiseert dit jaar voor de vierentwintigste keer zijn festival Stranger Than Paranoia met vier avonden in Paradox, Tilburg en één avond in Brebl, Nijmegen. De variatie aan muzikale stijlen is in het oog springend. Dit jaar vormt de Britse new soul-sensatie Miles Sanko en zijn zevenkoppige band het stralende middelpunt dat op 28 en 29 december in Paradox de avond mag afsluiten. De openingsavond lijkt op voorhand spektakel te bieden met de confrontatie tussen pianist Jasper van 't Hof en altsaxofonist Paul van Kemenade, Marciano Madretsma alias Sniggy (beatbox) en als afsluiting het kwartet van Deurloo, Frerichs, Brinkmann en Sartorius.

Volgens de afsluitende woorden van Jasper van 't Hof is met de muzikale ontmoeting met Paul van Kemenade een langdurige wens van de pianist in vervulling gegaan. Het experiment is geslaagd, maar gaat aanvankelijk niet van een leien dakje. In het eerste titelloze stuk is het zoeken naar onderlinge samenhang. De flarden van sacrale en spacy keyboardklanken schuren muzikaal met het bijtende saxofoongeluid. Dit is echter de charme van levendige muziek. Zeker als bij het horen van het grillige 'Round Midnight' al snel geconcludeerd kan worden dat de synergie is gevonden. In de compositie 'Dry Four' van de hand van Van 't Hof vormt de humoristische sound van een draaiorgel de basis voor melancholische lyriek uit de altsaxofoon. De muzikale zoektocht kent een imponerend slot. In het rijk uitgesponnen 'Dance On The Water' wordt, langs ingewikkelde maatsoorten, een soulvol en funky stuk op de mat gelegd. De schreeuwende en virtuoos aanvallende saxofoon-erupties onderschrijven nut en noodzaak van het nemen van risico's.

Marciano Madretsma, oftewel Sniggy, is met een missie naar Paradox gekomen: "Het propageren van de muziekstijl uit de Beatbox." Het kenmerk van deze stijl is dat door de stem impulsen en percussie-instrumenten worden geïmiteerd. De microfoon wordt met beide handen tegen de lippen geduwd om met de ademhaling geluiden te produceren. Ook vocal scratching, het imiteren van het scratchen van een draaitafel, wordt op imponerende wijze voor het voetlicht gebracht. Het gelijktijdig voortbrengen van beats en zang vormt een ware proeve van bekwaamheid. Het repertoire bevat inspiraties van Bill Withers, James Brown, filmmuziek van het epos 'The Godfather' en cartoons. Al met al een geslaagd intermezzo!

Hermine Deurloo, chromatische mondharmonica, en Rembrandt Frerichs, piano, musiceren sinds 2013 samen. Dit is ontegenzeggelijk merkbaar. De gezamenlijke concerten leiden tot een uitgebalanceerde diepgang en muzikaal vernuft. Het kwartet wordt gecompleteerd met cellist Jörg Brinkmann en de muzikale slagwerker Julian Sartorius. In alle stukken is zonder uitzondering sprake van een spanningsopbouw. Naast de met speels gemak opererende Frerichs weet cellist Jörg Brinkmann op hoog niveau te improviseren. Groovend of strijkend als een contrabassist, maar ook vervaarlijk solerend als een gitarist herontdekt Brinkmann op onorthodoxe wijze de cello. In de fantasierijke en gevarieerde composities zijn de dromerige en afwisselend vrolijke, melodische solo's van Deurloo van toegevoegde waarde. In de toegift, een ontregelende compositie van Misha Mengelberg, zorgt de snelle en warrige drumsolo van Sartorius voor een van de hoogtepunten van dit harmonieus en rijk optreden.

Klik hier voor foto's van deze festivalavond door Louis Obbens.

Labels: ,

(Louis Obbens, 28.12.16) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:






Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.