Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog


 


Festival
De stand van zaken
Jazz & Art Festival met o.a. Ben van Gelder, Mete Erker, Reinier Baas, Leo Grimaudo & Renger Koning, vrijdag 25 november 2016, Der Aa Theater, Groningen

Een bezoeker sprak er zijn teleurstelling over uit, dat '40 Jaar Jazz in Groningen' niet een mooi overzicht van die vier decennia had gegeven. Van dat je Roel Hemmes weer een saxofoon in de hand drukt en hem op het hart drukt dat hij maar eens twee weken noest noten moet kraken. Ja, en dan gelijk ook nog Arnett Cobb in De Spieghel en Sun Ra in Vera, vanzelfsprekend.

De jubilerende stichting heeft het anders aangepakt. Samen met jazzhol Atelier Il Sole in Cantina, dat sinds een paar seizoenen de meest extreme impro programmeert, stelde ze een programma samen dat de stand van zaken toonde. Eerst een concours voor jonge bands, die om de Cantina Music Award streden, gevolgd door optredens van jonge jazzcoryfeeën met danseressen, performers, vocalisten, visuals en elektronica. Dat alles in een voor de jazz nieuw, maar perfect passend theatertje. In de Grunneger Sproak hadden sinds de jaren twintig streektaaltoneel, (volks)dansles en schoolfeesten een pied-à-terre. Het verlichte bordje met 'UUT' boven de klapdeuren herinnert nog aan die geschiedenis. Tegenwoordig heet het Der Aa Theater. De zaal is grondig gewit – dat is even slikken: nu duurt het vast twee-, driehonderd jaar eer asem en uitwaseming van de bezoekers weer zo'n vertrouwd geelbruin patina hebben afgezet.

De combinatie jazz-dans is tricky. Hoewel jazz aanvankelijk puur dansmuziek was, verdween die intrinsieke samenhang progressief met de opkomst van successievelijk bebop, rock-'n-roll en beatmuziek. De drie danseressen van de plaatselijke Club Guy & Roni wrongen zich letterlijk in alle bochten tijdens Mete Erkers vertolking van 'Ida Lupino'. Drie andere performers beeldden, begeleid door gitarist Leonardo Grimaudo, standbeelden uit in uiteenlopende stadia van verstening, doch vervuld van onpeilbare driften. Tijdens een door Mirjam de Bora gezongen bossanova, 'Retrato Em Branco E Preto', waar je soepele en sensuele dans bij zou verwachten, waren de bijgeleverde bewegingen hoekig, scherp en glashard.

Voor wie al deze vrije expressie te vrijblijvend was, of een te grote aanslag op de zinnen, was er de pure muziek. Zoals de 'Supercollider', waarin Reinier Baas zijn gitaar liet versmelten met de elektronica van Grimaudo. Successievelijk voegden saxofonisten Mete Erker en Ben van Gelder zich in deze mêlee en uit hun gezamenlijke improvisatie werden machtige orgeltonen geboren.

Aangevuld met het computergeluid van Renger Koning creëerden Erker, Van Gelder en Baas een mooi organisch soort hedendaagse dansmuziek - waar dan weer niet op werd gedanst. De gitaar van Leo Grimaudo stuurde de visuals van Sophie Spendel aan in 'People Are In The Streets', een grafisch genoteerde compositie van Baas. Het spannendst vond ik de improvisaties van die laatste op zijn eigen samples, die door Koning vervaardigd waren en gemanipuleerd werden. Volledig onvoorbereid, maar zeer effectief.

Een goed gericht startschot voor de komende veertig.

Klik hier voor foto's van het Jazz & Art Festival door Willem Schwertmann.

Labels:

(Eddy Determeyer, 5.12.16) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:






Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.