Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog


 


Concert
Nate Wooley vermengt traditie en vernieuwing
Nate Wooley Quintet, vrijdag 9 december 2016, U Jazz Festival, TivoliVredenburg, Utrecht

De jazz die trompettist Nate Wooley met zijn kwintet speelt, balanceert overduidelijk tussen de traditie en de vernieuwing. Het levert een alleszins spannende avond op. Met een aantal vroege stukken van trompettist Wynton Marsalis brengt Wooley een hommage aan de dagen van weleer. 'Skain’s Domain', 'For Wee Folks' en 'J-Mood' zijn alle te vinden op zijn laatste trio-album '(Dance To) The Early Music'. 'Shanda Lee', een hommage aan zijn vrouw, is terug te vinden op het in 2011 met het trio uitgebrachte '(Put Your) Hands Together'.

En natuurlijk geeft Wooley aan het werk van Marsalis een eigen draai en vermengt hij diens lyriek met de momenten waar we Wooley van kennen. Zijn gruizige, raspende, noise-achtige trompetspel, waarin hij met veel lucht een onverwacht geluid produceert. Bijzonder zijn de onverwachte wendingen waarmee hij tussen de stijlen schakelt.

Basklarinettist Josh Shinton is daarbij de ideale partner op zijn tocht door het werk van Marsalis. De warme, donkere klanken contrasteren prachtig met de heldere klanken van Wooley's trompet. Ook vibrafonist Matt Moran, die we onder andere horen schitteren in 'Skain’s Domain', levert een belangrijke bijdrage aan het geluid van dit kwintet. Door zijn ritmische solo's, maar vooral door het gebruik van de vibratiemogelijkheden die de vibrafoon heeft. Door deze tijdens het spelen nadrukkelijk in te zetten, creëert hij menig spannend moment.

Ook in 'Shanda Lee', een van de hoogtepunten van dit concert, weet Wooley te overtuigen. Het stuk wortelt overduidelijk in de oude jazz van New Orleans - we horen de blues en de gospel in het ritme en in de lange lijnen. Dit terwijl Wooley zelf in zijn solo's hier klinkt als een auto met een kapotte uitlaat of erger. Het blijft een aparte combi: die traditionele, soms zelfs wat belegen melodieën, afgewisseld met die verstorende solo's. 'The Magnificent Bastard', waarin de trompettist zijn overleden kat herdenkt, zit eveneens vol met die prachtige wendingen.

Twee leden van het kwintet kwamen nog niet aan bod. Geheel ten onrechte, want drummer Harris Eisenstadt en bassist Eivid Opsvik zorgen samen voor de fantastische ritmische structuur van dit kwintet. De zeven jaar dat deze vijf musici inmiddels samenspelen betalen zich tijdens dit concert beslist uit. Een kwintet dat zo uitgebalanceerd samenspeelt hoor je maar zelden.

Concertfoto's: Dirk Neven

Labels:

(Ben Taffijn, 20.12.16) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:






Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.