Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog


 


Concert
It's gonna be alright!
Theo Croker's DVRK FUNK, woensdag 30 november 2016, Paradox, Tilburg

De mysterieuze naam van de groep van Theo Croker is DVRK FUNK, uit te spreken als Dark Funk. Ondanks deze naam ademt Croker tijdens het optreden een en al jazz uit. Logisch, omdat de 30-jarige trompettist, componist en arrangeur uit Leesburg, Florida, de kleinzoon is van de trompetlegende Doc Cheatham. Veelzeggend is dat Croker les heeft gekregen van Donald Byrd en Marcus Belgrave en dat de bekende jazzzangeres Dee Dee Bridgewater zijn mentor is. Het is de muziek van Byrd die hem inspireert en vormt.

Na 'Afro Fysicus' is 'Escape Velocity' zijn tweede album voor het OKeh-label. De albums van Croker weerspiegelen het eclecticisme van de 21e eeuw. Dit betekent in dit geval een energieke trompetsound gecombineerd met een gezonde dosis funk, r&b en soul jazz, voorzien van moderne beats en dito elektronica. Bridgewater neemt zeer verdienstelijk deel aan de track 'Love From The Sun'. De ritmesectie, bestaande uit drummer Kassa Overall, bassist Eric Wheeler en toetsenist Michael King, vervult ook op het album een essentiële rol. Deze avond biedt een uitgelezen kans om in een live setting naar de bewierookte Croker te luisteren.

Het is fascinerend om te horen op welke wijze deze working band de balans tussen straight-ahead jazz en moderne muziekstijlen laat kantelen naar groove-georiënteerde moderne jazz. De vitale uitvoering is uitzonderlijk. De relatief korte tracks van de plaat worden opgerekt door pakkende improvisaties. Na een verstilde start voert de ritmesectie het tempo genadeloos op in 'We Can't Breathe'. Tenorsaxofonist Anthony Ware soleert nog vlak, maar Croker maakt meteen duidelijk met een gearticuleerde solo dat hier een trompettist staat met dadendrang. Trompet en tenor ontmoeten elkaar in het thema 'Meditations', voorzien van dissonante pianoklanken. Het high-speed solospel blijkt zowel technisch als emotioneel het hoogst haalbaar.

Met de demper op de trompet lijkt even of het heilige vuur is geluwd in het groovy 'This Could Be'. Maar niets is minder waar. Na imposante, solistische features door drummer Kassa Overall en contrabassist Eric Wheeler speelt de band na de pauze nog eens twee overtuigende ballads. Liefdevol in 'No Escape From Bliss' en in een nostalgische sfeer in 'Because Of You'. Opvallend is de variatie in de repertoirekeuze. Maar het spetterende koperwerk en het doordenderende ritme, leidend tot opeenvolgende apotheosen, spannen de kroon.

Het explosieve 'Transcend' vormt de climax van de avond. De tot dan toe bescheiden en soms onzeker opererende saxofonist heeft eindelijk de schroom van zich afgegooid. De monumentale tenorsolo biedt op volwassen wijze tegenwicht aan de creativiteit en intensiteit van Crokers trompet. De trompettist blijkt eerst en vooral een explorerend improvisator te zijn. Zelfs de passages waarin Croker achteloze klanken produceert, zijn zelfs van meerwaarde in de krachtige composities.

Aan het einde van het concert volgt zelfs een singalong. Het refrein van 'It's Gonna Be Alright' echoot door de kleine zaal en de sacrale pianosolo onderstreept de kunsten van Michael King eens te meer. Aanstekelijk, gepassioneerd en overweldigend zijn zonder overdrijven de krachttermen die horen bij deze hecht spelende formatie. Het einde van de jazz is nog lang niet in zicht: It's gonna be alright!

Klik hier voor foto's van dit concert door Louis Obbens.

Labels:

(Louis Obbens, 12.12.16) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:






Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.