Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog


 


Concert
Stevige bries en ontlading
Malfliet, Neufeld & Costa / The Bureau Of Atomic Tourism, dinsdag 15 november 2016, Rataplan, Borgerhout

En het begint nog wel zo heerlijk rustig, met een sfeervol gekleurd klankpalet. Tot gitarist Todd Neufeld in 'Danny Boy' de sluizen openzet en donkere wolken zich boven Borgerhout samenpakken. Muziek zoals we dat graag hebben op een gure novemberavond.

In mei van dit jaar speelde het trio van de Belgische bassist Raphael Malfliet reeds in de Oorstof-serie en nu staan zij dus in de Rataplan. Intussen is het toen aangekondigde album een feit. Het verscheen onlangs onder de titel 'Noumenon' op Ruweh Records. Samen met Neufeld en drummer Carlo Costa leidt Malfliet ons ook dit keer weer enthousiast rond in zijn wondere wereld.

Rustig wordt het wel weer, maar het gevoel van dreiging blijft de gehele set hangen. De spreekwoordelijke stilte voor de storm. En die storm komt er weliswaar niet meer, niet zoals in 'Danny Boy' waarin Neufeld zijn gitaar vervaarlijk laat grommen, maar een stevige bries steekt zo nu en dan wel de kop op. En de muziek heeft iets magisch qua sfeer door de vaak bijzondere klanken die deze musici aan hun instrumenten ontlokken. Lange drones, ritselend slagwerk, droge tikken en dito gitaaraanslagen en altijd met die toon van onheil. En als in 'Rotation' - dat ook te vinden is op het nieuwe album - er eindelijk iets van ritme doorklinkt, is dat op een gemankeerde, onnadrukkelijke wijze. Om het spannend te houden.

Na de pauze is het podium aan The Bureau Of Atomic Tourism, kortweg BOAT, het bijzondere sextet onder leiding van drummer Teun Verbruggen. Na het uitkomen van het laatste album 'Hapax Legomena' is de bezetting van deze band ingrijpend gewijzigd. Bassist Ingebrigt Håker Flaten heeft de plaats ingenomen van Tim Dahl en trompettist Magnus Broo en saxofonist Jon Irabagon hebben Nate Wooley respectievelijk Andrew D'Angelo vervangen. Het is even wennen, vooral voor wat betreft de blazers. Irabagon speelt een veel bescheidener rol dan we gewend waren van D'Angelo en heeft ook een totaal andere wijze van spelen. Waar zijn voorganger juist opviel door zijn extraverte manier van spelen, is Irabagon eerder ingetogen. Ook het verschil tussen Broo en Wooley is groot. Broo is veel meer een lyrische trompettist dan Wooley. Niet dat hij het experiment schuwt, integendeel, maar zo rauw als dat de trompet bij Wooley kan klinken, klinkt hij nooit bij Broo.

Wat gebleven is, is de muziek. Jazz, met een stevige dosis rock en noise, maar ook met fragiele momenten van bijna onvervalste schoonheid. Bij BOAT kan het allemaal. Direct in het eerste stuk 'Fish Hook' staat aanvankelijk die ingetogen sfeer centraal, ietwat verontrustend klinkend, alsof de band verdergaat waar Malflet, Neufeld en Costa zijn gebleven. Tot Verbruggen er het ritme in gooit, het knopje omzet naar rock en gitarist Hilmar Jensson een bijpassende gierende solo ten beste geeft. En over schoonheid gesproken, Broo's solo in 'Where With All'! Het is bijna te perfect. Een prachtige toon, zo'n toon waar je kippenvel van krijgt, maar dan met een rafelrandje. Aanvankelijk op een mooi laag tempo, maar dan steeds krachtiger, heftiger, gelijke tred houdend met Verbruggens slagwerk. Nou, en als je Verbruggen bij wilt houden moet je van goeden huize komen. Broo lukt het, met glans.

Concertfoto's: Luc Van Peer

Labels:

(Ben Taffijn, 24.11.16) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.