Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog


 


Cd / Concert
Harmen Fraanje / Malik Mezzadri / Brice Soniano / Toma Gouband - 'Nyamaropa' (Astropi, 2016)
Opname: 22 augustus 2016
Harmen Fraanje / Malik Mezzadri / Brice Soniano / Toma Gouband, vrijdag 30 september 2016, Paradox, Tilburg

In 1998 ontmoeten bassist Brice Soniano en slagwerker Toma Gouband elkaar voor het eerst op het jazzfestival van Toulouse. Ze blijken onder andere een voorliefde voor de muziek van de Baka-pygmeeën uit Kameroen te delen, middels een cd met veldopnamen gemaakt door Simha Arom in de zeventiger jaren. Als Soniano een paar jaar later pianist Harmen Fraanje ontmoet bij zijn leraar Hein van de Geyn, besluiten de drie een trio op te richten. 'Par4Chemins' ziet het licht, in 2006 gevolgd door '1RDR'. Door de komst van fluitist Malik Mezzadri is het trio inmiddels een kwartet geworden. En nu, tien jaar later, is er een nieuw album verschenen: 'Nyamaropa'. Gebleven is die voorliefde voor de Baka-pygmeeën, die ook op deze cd weer een belangrijke rol spelen.

De meest directe link met deze Afrikaanse stam wordt gevormd door 'Healing Ritual For An Infant'. Het betreft hier veldopnamen die Soniano in 2006 maakte tijdens een reis met Gouband naar Kameroen, enige maanden na de opnames voor '1RDR'. Het zijn bijzondere opnamen, ruw en aangrijpend. Het belang van dit ritueel kan je als luisteraar onmogelijk ontgaan. De rest van het album bestaat uit stukken die min of meer geïnspireerd zijn door het Afrikaanse gevoel. In 'Akon Etye' doet het viertal een poging om met ritmisch a-capella gezang dicht bij de liederen van de Baka te komen. Het mist de spanning en de extase, maar is het is zonder meer een originele poging van Soniano en we kunnen ons voorstellen dat het hem raakte om te merken dat, toen hij het stuk in 2006 bij de Baka zong, de plaatselijke bevolking zich het stuk eigen maakte. Ook de traditionele Shona-melodie 'Nyamoropa' wordt aantrekkelijk gebracht. Vooral het samenspel tussen Mezzadri en Fraanje is hier de moeite waard en Mezzadri's zang, half door zijn fluit, geeft het stuk een exotisch trekje.

De kracht van dit album ligt in de verstilling, vol ingetogen, bijna breekbare momenten. Dit kwartet zoekt met succes de nuance. Opzienbarend is het allemaal niet wat hier gebeurt, maar het komt wel over. Met dank aan de musici, die prima met dit idioom overweg kunnen. Vermeldenswaard is de rol van Gouband, die vooral stenen bespeelt, een zogenoemde lithofoon. Hij heeft ze liggen op zijn snaredrum en op één bekken, waardoor de klank resoneert op zijn drumstel. Een drumstel dat hij verder bespeelt met takken, in plaats van met stokken. Het levert een wonderlijk klankbeeld.

Over het concert dat de release van deze cd begeleidt kunnen we maar beter kort zijn. Van de ingetogen spanning op de plaat blijft in Paradox vrijwel niets overeind. Goed, de thema's komen aan bod, maar worden veel te lang, tot vervelens toe opgerekt en aangedikt met nutteloze solo's. De reden hiervoor blijft een raadsel. Waarom niet gewoon de nummers van de cd gespeeld in een set van ruim een uur zonder pauze? Nu neemt het kwartet twee keer een uur de tijd en bereikt het het tegendeel van wat het wil. De subtiliteit van het album wordt zo vakkundig om zeep geholpen door een overdaad aan enthousiasme. Gelukkig hebben we de cd.

Klik hier voor foto's van dit concert door Donata van de Ven.

Labels: ,

(Ben Taffijn, 10.10.16) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:






Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.