Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog





 


Concert
De muziek van Misha Mengelberg klinkt nog altijd fris

Yedo Gibson Trio featuring Ab Baars, zaterdag 25 juni 2016, PlusEtage, Baarle-Nassau

De muziek van Misha Mengelberg is en blijft een onuitputtelijk bron van inspiratie, ook voor een nieuwe generatie musici zoals die van dit trio. Samen met rietblazer Ab Baars, die jarenlang met Mengelberg speelde in het ICP Orchestra, brengen zij een ode aan deze nu 81-jarige, maar helaas niet meer actieve kunstenaar. Het theatrale, cabareteske karakter van Mengelbergs muziek weten deze heren uitstekend te verklanken.

'Pinda Polka' is een creatief stuk muziek, waarin vooral Gibsons' behandeling van de sopraansax opvalt. Die klinkt meer als een vreemde diersoort dan als een sax. Knorrend en grommend vindt hij zijn weg en zoals in veel stukken van Mengelberg wordt hier met grote regelmaat gebruik gemaakt van stiltes en abrupte overgangen om de benodigde spanning op te bouwen. In de aansluitende solo van Baars op tenorsax horen we hem driftig zijn piepende noten naar buiten werpen. En dan doemt ineens een aantrekkelijk ritme op dankzij het tandem Gerri Jäger-Mikael Szafirowski. De groove, verzorgd door slagwerk en gitaar, is bij deze heren in goede handen en de polka doet zijn werk, al is het wel een polka à la Mengelberg. Zeker als Gibson wederom zijn sopraansax ter hand neemt voor een grensoverschrijdende solo.

Ook in 'Kraaloog' zorgt het kwartet voor heftige drukte en staccato geblazen partijen, waarbij vooral Szafirowski's energieke en lenige gitaarspel opvalt. Ook in 'Teteretet' en 'Where Is The Police?' weten deze heren Mengelbergs creatieve chaos uitstekend te verklanken. Wat in eerste aanleg klinkt als totale wanorde, mondt uiteindelijk uit in een aanstekelijk dansje.

Het na de pauze ingezette 'Brozimann' is natuurlijk een ode aan de Duitse free-jazz rietblazer Peter Brötzmann, met wie Mengelberg vanaf het eerste begin regelmatig samenspeelde. Het stuk heeft hetzelfde heftige, verschroeiende karakter dat veel muziek van Brötzmann zelf kenmerkt. De stevige explosies in Szafirowski's spel zijn hier dan ook prima op hun plaats. Het slepende en overbekende 'We Gaan Naar De Italiaan' krijgt hier een ruige en energieke bewerking, met als hoogtepunt een knetterende solo van Gibson. Maar de ultieme gekte bereikt het kwartet met 'Lang, Lang, Valle De Punaise Lang', waarin de leden een gezang aanheffen, gevolgd door staccato gespeelde noten met een hoog punkgehalte. Het is een waardige afsluiting van een bonte avond.

Klik hier voor foto's van dit concert door Marcel Thomassen.

Labels:

(Ben Taffijn, 9.7.16) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'

Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.