Draai om je oren Jazz en meer - Weblog |
|
||
|
Compositieopdracht North Sea Jazz ten doop Joris Roelofs Rope Dance, woensdag 6 juli 2016, LantarenVenster, Rotterdam Het North Sea Jazz Festival geeft ieder jaar een veelbelovende jazzcomponist een compositieopdracht. Vorig jaar werd deze gegund aan gitarist Reinier Baas en dit jaar valt (bas)klarinettist Joris Roelofs de eer te beurt. Volgens de jury vanwege 'het hebben van een onderscheidend eigen geluid. De variaties in zijn stukken zorgen voor een eigentijds, waarachtig en volwassen geluid. De luisteraar wordt op een natuurlijke wijze een nieuwe wereld ingevoerd.' Een terechte keuze. Wie de twee laatste albums kent die Roelofs met zijn trio uitbracht, 'Aliens Deliberating' en 'Amateur Dentist', beiden op deze blog besproken, weet waar de jury het over heeft. Sterker nog, in het vertellen van verhalen ligt Roelofs' kracht. Als geen ander kan hij beeldend componeren. Wat dat betreft hebben zijn stukken wel iets weg van een soundtrack zonder film. En wat 'Rope Dance – Lightfooted Music For All And None' nog extra aantrekkelijk maakt, is de gekozen bezetting. Piano (Harmen Fraanje), bas (Clemens van der Feen) en drums (Martijn Vink) zijn natuurlijk aanwezig, maar Roelofs completeert zijn kwintet met Bram van Sambeek. Een onbekende naam in de jazz, want de man speelt fagot. En hoeveel jazzalbums kent u waarop prominent de fagot te horen is? Juist, dat bedoelen we. Maar als hier één ding duidelijk wordt, is dat dit volstrekt onterecht is. Wat een instrument! Wat een geluid! Die Van Sambeek wacht een schitterende carrière in de jazz, dat kan bijna niet anders. Maar natuurlijk is Roelofs niet alleen een goede componist, hij kan ook nog eens geweldig met die basklarinet overweg. En, heel bijzonder in dit concert, ook met de klarinet. Dat was al weer even geleden dat we hem daarop hoorden spelen. Voor dat onderdeel verdient 'Achilles, The Turtle And The Fifth Trumpet Player' een vermelding. De drie houden een wedstrijd, waarin de schildpad onverwacht wint. Van Sambeek is de schildpad en zijn fagot klinkt met zijn pruttelende, grommend lage tonen volledig zoals een schildpad moet klinken. De narcist Achilles, type veel geblaat en weinig woorden, is in prima handen bij Roelofs, die het drukke baasje perfect vangt met zijn springerige klarinetklanken. En dan de Fifth Trumpet Player. Dat is de vijfde trompettist in de bigband die regelmatig te laat invalt en zichzelf heeft aangeleerd dan sneller te gaan spelen om de andere in te kunnen halen, wat nooit lukt. Van der Feen verklankt hem. Het is niet de beste compositie van de avond, maar wel de leukste. En het laat weer eens zien hoe beeldend Roelofs werkt. Foto's: Louis Obbens Labels: concert (Ben Taffijn, 13.7.16) - - [naar boven] Lees verder in het archief...
|
Archief
Artikelen Cd-recensies Concertrecensies Colofon Festivalverslagen Interviews Jazz in memoriams
Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken? |