Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog





 


Concert
Heer en meester op zijn instrument

Poogie Bell Band, vrijdag 22 april 2016, LantarenVenster, Rotterdam

Hij is al jaren succesvol als begeleider van tientallen grote sterren, zoals Erykah Badu, David Bowie, Marcus Miller en John Scofield, en is te horen op vele albums. Met zijn band stapt drummer Charles 'Poogie' Bell uit zijn eigen schaduw. Voor het concert van Bell heeft LantarenVenster de concertzaal omgebouwd tot een intieme nachtclub met zitjes, kaarslicht en een rookmachine. De avond staat in het teken van veel sfeer en funky grooves. De Poogie Bell Band brengt een verrassende, contrastrijke act.

Bell, geboren in 1959 of 1961 (de bronnen lopen uiteen), had zijn eerste publieke optreden in de band van zijn vader, pianist Charles Bell sr., toen hij tweeëneenhalf jaar oud was. Poogie nam al kennis van de muziekpraktijk in zijn ouderlijk huis in New York. Onder anderen Ron Carter, Ornette Coleman, Max Roach en Mary Lou Williams kwamen geregeld over de vloer om te repeteren met Bell senior. Bassist Paul Chambers was de buurman.

Is het zijn laconieke blik, zijn relaxte houding of zijn vanzelfsprekende routine? Met zijn lichtvoetige manier van spelen dwingt hij veel respect af. Bell drumt strak, sierlijk, kleurrijk en veelzijdig, in alles progressief en vindingrijk. Spierballenvertoon, gebruikelijk bij drummende solisten, blijft beperkt tot energieke solo's en effectieve fills. Boeiend zijn de syncopische en aritmische ritmepatronen, die Bell afwisselt met lome, licht hallucinerende effecten. Bell is heer en meester op zijn instrument en verliest geen moment uit het oog dat hij een begeleidende taak heeft. En wat betreft zijn leidende taak; in zijn band heeft Bell twee speelse jonge honden opgenomen.

Saxofonist en zanger Mike Stephenson maakte de meeste indruk op het publiek. In zijn spel en zang is hij geen uitblinker, maar zeker wel verdienstelijk. Zijn spel op de tenorsax past in een funky idioom. Hij speelt goed getimede melodieën en is vingervlug, maar voegt weinig toe. Zingend komt hij dicht bij de essentie van musiceren. Zijn stem is erg licht en heeft een opvallend hoge falset met een mooi vibrato. Goed bruikbare eigenschappen bij de blues en gospel die hij deze avond zingt. 'Blackbird' van Paul McCartney brengt een wending in het concert. De zang van Stephenson wordt ingekleed door verrassende arrangementen van Bell.

Kenny Peagler is een veelzijdig pianist. Hij is een persoonlijkheid in de dop. Op keyboards speelt Peagler voornamelijk funk- en jazzrockschema's, passend bij het repertoire. In zijn inventieve solo's is hij kleurrijk en schakelt hij moeiteloos tussen lyrisch en extatisch spel. Hij produceert veel noten en verrast steeds opnieuw met gelikte harmonische wendingen. Zijn spel is ongehoord en wortelt in de traditie van oude meesters als Ray Bryant en Earl Hines.

Bassist Juraj Griglak, afkomstig uit Slowakije, waar in het Slowaaks Philharmonisch Orkest speelt, heeft een gelikte, funky sound. Met veel gezag speelt hij melodisch veelzijdige, strakke lijnen.

Rode draad in het concert is de sound van funk en seventies jazzrock. De touch van Bell is steviger en ronder. De opbouw van de gespeelde stukken volgt de vaste vorm van de songs waarop ze zijn gebaseerd. De Poogie Bell Band maakt toegankelijke en vooral ook energieke muziek. Onder het publiek zijn veel kenners van het repertoire. Regelmatig wordt er spontaan meegezongen.

Foto's: Joke Schot

Labels:

(Unknown, 10.6.16) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'

Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.