Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog


 


Concert
Een halve bas, een halve tenorsax en een achtste drumstel
Han Bennink Trio, woensdag 29 maart 2016, Azijnfabriek, Den Bosch

Het is niet zo heel verwonderlijk dat bij de aankondiging de kleine bas van Ernst Glerum abusievelijk wordt aangezien voor een cello. Hij corrigeert het prompt: "Het is een bas, een halve bas." Michael Moore vult hem aan: "En dit", doelend op zijn altsax, "is een halve tenorsax," Han Bennink, de leider van dit trio, doet tenslotte ook nog een duit in het zakje door zijn wel erg minimale set aan te duiden als een achtste drumstel. Het zijn dan ook nog jongens die hier op het podium staan, enigszins baldadige jongens tijdens het speelkwartier op het schoolplein. Want hoor Bennink daar nu eens enthousiast en met ongekende groove trommelen op het kistje dat tevens als kruk dient, om daarna over te schakelen op het enige stuk dat nog rest van zijn drumstel, de snaredrum. Meer heeft hij niet nodig. Glerum zit intussen geconcentreerd en vol overgave te jammen op die halve bas. En dan Moore. Een wonderlijke melodie, treffend en loepzuiver, kringelt uit zijn altsax.

Gezeten achter zijn achtste drumstel zet Han Bennink de toon in dit concert, dat vrijwel geheel uit standards van Irving Berlin bestaat. Hij doet dat op onovertroffen wijze; weinig slagwerkers weten met zo weinig middelen een zo imposant geluid te creëren. Het knalt, bruist en swingt, ongeacht waar Bennink op slaat. Maar hij doet het natuurlijk niet alleen en in Michael Moore, verantwoordelijk voor de arrangementen, en Ernst Glerum, heeft Bennink de beste partners die je kunt wensen. Alle drie maken ze deel uit van het ICP Orchestra en ze kennen elkaar dus door en door. Hun samenspel laat dan ook niets te wensen over. In 'How Deep Is The Ocean' zit een geweldig duet van de aandachtig plukkende Glerum en Moore, die warme tonen produceert, zijn altsax indringend, licht gruizig laat klinken en niet weinig ontroert. Ah, dit voelt als de blues en Bennink laat dan ook grommend zijn instemming horen, terwijl hij het nummer naar een hoger plan brengt.

Aanstekelijk is ook het arrangement van 'Cheek To Cheek', in combinatie met Sean Bergins 'For The Folks Back Home'. Het aantrekkelijke, maar ook wat zoete melodietje van 'Cheek To Cheek' wordt hier groots gecombineerd met het Zuid-Afrikaanse ritme van Bergin. We zouden ervan gaan dansen! In 'The Song Has Ended' horen we Moore op klarinet met een gepolijst, bijna smooth klinkend geluid en ach, wat valt dat mooi samen met die warme toon van die halve bas. En dan is het einde daar en worden we onder de swingende tonen van 'There Is No Business Like Showbusiness' uitgeleide gedaan.

Foto's: Willem Schwertmann & Monique van der Lint

Labels:

(Ben Taffijn, 12.4.16) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.