Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog


 


Concert
Schoonheid met rauwe randen
Erik Truffaz Quartet, donderdag 17 maart 2016, LantarenVenster, Rotterdam

Het podium is gehuld in een zacht schijnsel van warme tinten. In het gedimde licht bewegen de musici bijna ongezien naar hun plaatsen. In alle rust bouwt het kwartet van Erik Truffaz een soundscape uit. De trompet van Truffaz heeft een klank tussen helder en hees, omgeven met galm en elektronische effecten. Pianist Benoît Corboz speelt stuwende, ritmische, en soms swingende motieven op de Fender Rhodes. Verbrokkelende klankclusters transponeert hij chromatisch naar hogere tonen. Bassist Marcello Giuliani speelt groovy licks. Drummer Arthur Hnatek slaat strakke, syncopische ritmes. De associatie met jazzrock is nabij. Het gedimde zaallicht onderstreept het filmische karakter van de muziek van Truffaz.

Erik Truffaz is een man van weinig woorden. Hij straalt kalmte uit met zijn ingetogen gebaren. De jeugd van Truffaz was gedrenkt in de muziek van het dansorkest van zijn vader. Al jong speelde hij daarin mee. In zijn eigen carrière bewoog zijn muziek via jazz naar elementen van elektronische muziek, dance, hiphop en rock. In zijn spel is Miles Davis nog altijd duidelijk herkenbaar. Truffaz maakt vooruitstrevende, progressieve muziek, met invloeden uit Afrika, maar ook met veel ruimte voor lyriek en poëzie.

Op het podium ademt de muziek van Truffaz rust en energie. Melodieën zijn pakkend, maar nooit dwingend. Er blijft steeds ruimte voor een beschouwende afstand. De vele geluidseffecten die over de natuurlijke klanken van de trompet en de piano worden gelegd, versterken deze dualiteit. Afstand en nabijheid. Dit geldt ook voor het spel van Truffaz en Corboz. Beiden drijven op een dienende, ingetogen virtuositeit. Geen competitie, maar wel maximaal gebruik makend van techniek en de mogelijkheden van hun instrumenten. Een boeiende competitie met de wetten van drama, schoonheid en esthetiek.

Ter introductie van een stuk durft Truffaz het aan om een lange solo zonder microfoon te spelen. Kwetsbaar en tot de kern doordringend speelt hij bedachtzame lange lijnen en creëert hij een dromerige sfeer. Wanneer zijn begeleiders zich bij hem voegen, ontwikkelt het stuk zich naar meer swing. Eenzelfde aanpak heeft Corboz als hij de vleugel bespeelt. In slow motion en fragiel, met symfonische akkoorden, brengt hij steeds nieuwe harmonische kleuringen in zijn mijmerende schetsen. Vloeiend schakelt Corboz van verstilling naar funky pianospel met vette grooves. Deze gelaagde opbouw combineert fraai met de lyrische melodielijnen die Truffaz inbrengt. Uiteindelijk gaat het stuk over in een fantasie en fungeren de drums als een spelcomputer.

Truffaz brengt in zijn muziek een mix van progressieve en scenische elementen. Een symfonische complexiteit en een geavanceerde opbouw van elektronische lagen wordt gecompenseerd door heldere melodieën. Schoonheid met rauwe randen. De muziek van Truffaz is complex, maar zeker niet elitair. 'Doni Doni', de titel van zijn nieuwste cd-album dat zojuist is verschenen, sluit daar goed bij aan.

Klik hier voor foto's van dit concert door Louis Obbens.

Labels:

(Unknown, 29.3.16) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.