Concert
Leerproces in een hottub
Martin Lawrence, donderdag 4 februari 2016, Paradox, Tilburg

Vorig jaar imponeerde het kwartet van Ambrose Akinmusire in Paradox. Met vooral materiaal afkomstig van de albums 'When The Heart Emerges Glistening' en 'The Imagined Savior Is Far Easier To Paint'. In dit avontuurlijk en akoestisch optreden speelde de jonge drummer Justin Brown een rol van betekenis.

De voorliefde van Akinmusire voor machtig drumwerk blijkt eens te meer uit het optreden van de groep Martin Lawrence. Drummer Thomas Pridgen (bekend van Mars Volta, Suicidal Tendencies en Christian Scott) spreekt bovennatuurlijke krachten aan, die leiden tot furieuze, magistrale en ritmische patronen. Pridgen wint al op negenjarige leeftijd, met een reputatie als een wonderkind op drums, de prestigieuze 'Drum Off'-wedstrijd. Ook ontvangt hij op de leeftijd van vijftien jaar een beurs aan de Berklee College of Music. In de groep Martin Lawrence is het gezegde 'bescheidenheid siert de mens' niet aan Pridgen besteed. De jonge drummer is niet in de wieg gelegd voor een dienende rol. Zijn stijl kenmerkt zich door een dominante, keiharde percussie. Het in een razend tempo afleveren van zware geluidsgolven, pulserende grooves en meerdere, minutenlange drumsolo's blijkt zijn stiel te zijn.

Ambrose Akinmusire, Mike Aaberg en Thomas Pridgen hebben zeven jaar geleden een eenmalig optreden gehad op het festival Modern Drummer, maar onder de noemer 'Martin Lawrence' vindt hun eerste formele muzikale samenwerking plaats. Het optreden in Paradox is een van de eerste concerten in Europa. Het geeft een ware inkijk in het lerend vermogen van een liveband. De naam 'Martin Lawrence' is bijna willekeurig tot stand gekomen en als een soort van grap, ontstaan met een knipoog naar de Amerikaanse komiek Martin Lawrence.

Een gemêleerd publiek is getuige van twee uiteenlopende sets. De eerste set heeft het karakter van een lange, doordenderende jamsessie. Drummer Thomas Pridgen en trompettist Ambrose Akinmusire zijn de partners in crime bij het intense krachtenspel waarbij geluidsbarrières met de regelmaat van de klok worden overschreden. Daar waar de trompettist nog parels voor de zwijnen werpt, raken de spacy keyboardklanken van Mike Aaberg ondergesneeuwd. Ondanks het indrukwekkende rockende karakter en de furieuze trompetklanken lijkt het muzikale proces belangrijker dan het uiteindelijke groepsresultaat. De muziek mondt uit in een veelvoud aan orgastische herhalingen en een gemis aan onderlinge cohesie.

Dat lering en vermaak gelijke tred kunnen houden, blijkt deze avond weer eens. De tweede set bestaat uit meerdere stukken met meer onderscheid in de composities. De diversiteit aan sferen en emoties wordt nadrukkelijk gezocht en gevonden. En de verandering van het ritme, onder de oppervlakte, speelt een grotere rol van betekenis. Zelfs de spacy-psychedelische klanken uit de keyboard en het hammondorgel van Aaberg werpen muzikale vruchten af.

Eenheid in aanpak en muzikale synergie is veel meer het parool. Er ontstaat meer transparantie en zicht op het immense real-time improvisatievermogen van Akinmusire. Eens te meer wordt de creativiteit van de trompettist overtuigend bewezen door verbijsterend snelle, versplinterende, agressieve, maar altijd loepzuiver gespeelde chops, die de luisteraar aan zijn stoel kluistert. In de toegift blijkt Pridgen zijn drumsticks ook nog even te kunnen laten zwijgen en vloeit er zowaar intimiteit en fluwelen zachtheid uit de hoorn des overvloeds.

Klik hier voor een fotoverslag van dit concert door Louis Obbens.