Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog


 


Concert
Fanfare in de dierentuin
Eric Boeren & Joachim Badenhorst, woensdag 3 februari 2016, De Singer, Rijkevorsel

Deel twee van de Beste Buren Duo's in De Singer brengt ons Eric Boeren en Joachim Badenhorst. Nooit eerder stonden zij als duo op het podium en nog tot dinsdagavond gingen de composities via de mail heen en weer. Composities als basis en improvisatie als verbindend element. Boeren, die mag beginnen in Badenhorsts compositie 'Comacina Dreaming', verzucht dan ook met enig pathos: "Dan moet ik wat verzinnen." Degenen die Boeren kennen, weten dat dit hem niet zo heel zwaar moet vallen. En dat blijkt te kloppen, want wat volgt is een kwetterende vibratie op cornet, voorzien van demper. Duidelijk een intensief stukje muziek, dat Boeren de nodige adem kost. Het mondt uit in een passage waarin vooral het blazen klinkt, zo nu en dan vermengd met een enkele noot. Een noot die uiteindelijk wordt opgepakt én versterkt door Badenhorst, hier op basklarinet. Ultiem samenspel is wat volgt, eerst helder, dan gruizig.

Aansluitend is het aan Badenhorst om solo te gaan. Zijn langgerekte, ietwat stroeve lijnen gaan door merg en been, zichzelf begeleidend met percussie op de kleppen. Als Boeren weer aansluit, ontstaat er een boeiende, zonnige dialoog. Met 'Fanfare For Rinus The Rhinoceros' zijn we ineens in de dierentuin beland. Althans zo klinkt het. Tot beiden een dusdanig hoge toon blazen dat de halve zaal de handen naar de oren brengt. Het blijkt de opmaat tot de fanfare, waarin vrolijke circusachtige noten klinken. Maar het geheel eindigt zoals het begon: in de dierentuin!

Een nieuwe, nog titelloze compositie van Badenhorst laat hem horen op tenorsax in een eindeloze stroom noten, als een rivier die buiten zijn oevers treedt. Boeren piept er zo nu en dan tussendoor, met heldere, melodische fragmenten. 'Fanfare Zoef' – wat hebben die twee toch met fanfares? - klinkt inderdaad wel als een fanfare, maar de solo waarmee Boeren dit stuk begint, klinkt wel veel ongestructureerder en naarmate hij vordert veel onstuimiger, springend. Badenhorst pakt het over, terwijl Boeren nu voor intermezzo's zorgt die het geheel nog kleurrijker maken.

En dan dat slot, eenvoudigweg 'Duet Joachim–Erik' geheten. Het begint allemaal harmonieus en keurig netjes, maar mondt gaandeweg uit in hectische acrobatiek. Maar goed, wat wil je anders met deze mannen?

Foto's: Cees van de Ven

Labels:

(Ben Taffijn, 15.2.16) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.