Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog
maandag 7 april 2025
 


Concert
Boelo Klat temt onwillige piano
Klatwerk, dinsdag 2 februari 2016, De Smederij, Groningen

De piano in café-restaurant De Smederij heeft een zwaar en arbeidzaam leven achter de rug. Respect is op zijn plaats. Dat het ouwetje veel last heeft gehad van de vochtige kou van de afgelopen weken was deze dinsdagavond pijnlijk duidelijk. Enfin, gelukkig is Boelo Klat zo'n dompteur die zo'n reliek zijn wil wel weet op te leggen. Hij benadert zo langzamerhand ook het postuur dat kenmerkend was en is voor de echt grote leeuwen: Art Tatum, Albert Ammons, Mulgrew Miller. Als om die historische link te benadrukken speelde hij in 'Walk Like Monk' een partij stride piano waar de verzamelde zitvlakken in de zaal een paar centimeter van omhoog gingen.

Maar goed, de fijne nuances kwamen op die manier vanzelfsprekend nauwelijks aan bod. En de muziek van Klatwerk wordt nu juist gekenmerkt door een geraffineerde vormgeving, door een subtiel spel met timing en contrapunt. Die laatste techniek gebruikte Klat in zijn compositie 'Paris', waar hij een dialoog aanging met bassist Ruud Vleij. Zo had Vleij een belangrijk aandeel in de melodie, waarbij hij zijn functie als basis behield. In 'Lost In Berlin' werden 5/4- en 7/8-ritmen luchtig gemixt tot een funky dressing en 'Tarantula' gaf een plastisch beeld van een persoon die na de fatale beet incoherent gaat dansen en huppelen, om uiteindelijk toch weer op zijn pootjes terecht te komen. Liefde en dans overwinnen de dood, of zoiets.

Na de set van Klatwerk was het woord zoals te doen gebruikelijk aan de jonge aanwas van het Prins Claus Conservatorium. Dus wat gebeurt er, daar kun je vergif op innemen (of je door zo'n vogelspin laten prikken, wel zo gemakkelijk): tijdens 'Sweet Georgia Brown' sprong dus maar weer eens zo'n tot de tanden gewapende Russische trombonist op het podium. Zijn naam is Vlad Psaruk, hij bezit een benijdenswaardige gretige lenigheid op zijn instrument, een fraai glanzende toon en een alerte geest. Een muzikaal joch.

Pianist Remko Wind, die we al bijna tot de arrivés mogen rekenen, liet vervolgens horen dat je ook in een volstrekt gladgesleten stuk als 'What Is This Thing Called Love' zonder veel problemen unieke, ongebaande paden kunt kappen. Elke noot, elk akkoord, elk cluster, alles leek fonkelnieuw.
Al enkele jaren viert De Smederij dat er een kwart eeuw sessies plaatsvinden, maar in 2016 is het echt zover. We houden u op de hoogte van de feestelijkheden. Om vervolgens in 2017 voorzichtig uit te gaan kijken naar het gouden jubilee.

Foto's: Jeroen Werkman

Labels:

(Eddy Determeyer, 14.2.16) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
I Compani Extended & Voices - 'Tempoo'
Klik op de hoes voor meer informatie over deze geweldige band, die dit jaar na 40 jaar afscheid neemt met een serie concerten, maar uitgerekend nu zijn gemeentesubsidie kwijtraakt!







Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.