Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog





 


Concert
Op avontuur in het Maison Du Malheur

woensdag 23 december 2015, Vera, Groningen

Je kunt niet zeggen dat ze in het Maison Du Malheur niet van afwisseling houden. Het ene moment schrijven we 1949. We zitten in Parijs, in Barclay's Club aan de Rue Pierre-Charron en we zien hoe Juliette Gréco naar Miles Davis kijkt als hij een breekbaar 'My Funny Valentine' voor haar speelt. Haar koolzwarte kijkers lijken twee keer zo groot te worden. Niemand die iets zegt, maar je ziet ze denken: wow, de godin van het existentialisme met de zwarte prins van de jazztrompet...

Dan schakelen we naadloos over naar 1964. Nu bevinden we ons in het stomende Palace Theatre in Kingston, waar een nieuwe band, The Skatalites, alle concurrentie van het Ska Contest het nakijken geeft. Het lijkt alsof alle jonge meiden van de stad hier bijeengekomen zijn om hun konten te draaien. Maar zo beweeglijk als die konten zijn, zo gefixeerd is aller blik op de knullen op het podium, die glimmend van het zweet hun lome beats op konten en andere lichaamsdelen loslaten.

Ja, dat kan je allemaal in één nummer overkomen bij Maison Du Malheur. De acht mannen van zanger, gitarist en banjospeler Jeroen Mesker spelen een soort hedendaagse rhythm-and-blues, waarin plek is voor allerlei invloeden en die gedoopt is in rock. Ook de geluidsversterking was des rocks, waardoor veel nuances als voorgoed verloren moeten worden beschouwd. Maar we hoorden wel degelijk hoe een banjo een heel eigen ritme aan een song kan geven, in dit geval aan 'Wicked Transmission.' Jammer dat het solopotentieel van de blazers niet beter benut werd; nu kwamen Wouter Hakhoff, Janfie van Strien en Hans Sulman niet veel verder dan elementair geloei en primitief gepiep.

Er worden tussenlandingen gemaakt in New Orleans en, andermaal, Parijs. Nu wordt er geknield op Père-Lachaise, in een liedje waarvan ik de titel niet heb meegekregen, maar voor welks doemscenario Jim Morrison zich niet had hoeven schamen. Ja hee, je bent een Maison Du Malheur of je bent het niet.

Ook nieuw voor mij was een dubbele serie toegiften. Want, zoals de zanger het verwoordde: "Als jullie blijven, blijven wij ook". Iedereen blij, de babysitters niet in de laatste plaats, die zaten inmiddels op 200%.

Klik hier voor foto's van dit concert door Peer op www.vera-groningen.nl.

Labels:

(Eddy Determeyer, 3.1.16) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'

Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.