Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog





 


Concert
Een band wordt geboren

Don Braden Trio, donderdag 21 januari 2016, Jazzcafé New Orleans, Groningen

Toch altijd weer een wonderlijke ervaring. Hoe een aantal betrekkelijk willekeurige, goede muzikanten die elkaar kennen, maar niet regelmatig als groep samenspelen, in het tijdsbestek van nog geen drie uur kunnen vergroeien tot een hechte band. Dat kunstje flikten Don Braden, Winfred Buma en Jan Voogd maar weer eens in Jazzcafé New Orleans. Dat ze zonder drums optraden had een praktische, prozaïsche reden. De bovenbuurvrouw ligt er elke avond met een omgekeerd glas op de vloer te luisteren of er geen gerucht doordringt, haar hand aan de rode telefoon waarmee ze een live-verbinding met bureau Rademarkt in stand houdt.

Het ontbreken van een slagwerker heeft ook zijn voordelen: de muzikanten zijn nu aangewezen op hun eigen innerlijke ritmes. Maar soms mis je hem, zoals in een nummer als 'Doxy'. Daar had een deugdelijke drummer een duidelijke groove afgedwongen; nu lieten de musici zich wat onbeholpen zakken in een ritme dat bijna ideaal was voor deze relaxte blues. Dat werd dan weer ruimschoots gecompenseerd door tenorist Don Braden, die hier zijn hele hebben en houden op het gebied van sound en frasering in de strijd gooide.

Dat New Orleans Jazzcafé is aan het uitgroeien tot een alleszins deugdelijke jazztent. Die bizarre naïeve fresco's op dat hoerige rode fond zullen we vermoedelijk reeds binnen tien, twaalf jaar beschouwen als pittoresk. Dat de microfoon het een kwartier na de officiële begintijd reeds bijna deed, was eveneens een gunstig teken. Die microfoon was overigens uitsluitend bedoeld voor Bradens fluit en voor de jeugdige gastvocaliste Gosia Julia Maj, die in 'I’m Old Fashioned' een potje meezong. Maj lijkt me uit het goede hout gesneden; ze verviel niet gelijk in oeverloos gescat (een beginnersfout), maar speelde muzikaal met melodie en maatstrepen. Dat ze daarbij begeleid werd door een Braden die haar steunde met sympathieke, stevige, zangerige frasen zal haar niet in de weg hebben gezeten. Maj mag kortom veelbelovend genoemd worden – en met dat hoge register komt het helemaal goed.

In het openingsnummer 'There Is No Greater Love' had Braden al listig 'It Don’t Mean A Thing (If It Ain’t Got That Swing)' verwerkt. Dat leek me een statement over de rest van de avond. In Horace Silvers 'Peace' speelde hij een heel chorus dat bestond uit een dalend riffje van drie noten, dat herhaald en gemoduleerd werd en de contouren van de melodie schetste. Een grote spanning viel ons ten deel. Don Braden deed zijn Johnny Griffin in Chic Corea's 'Bud Powell'. En in het laatste nummer van de avond, Charlie Parkers 'Big Foot', vlak voordat de ME binnen zou vallen, ging hij op de kirktranegriff-toer. Alles werkt nog voortreffelijk onder dat koele kalende schedeldak; Braden gaat wat dat betreft steeds meer op Sam 'The Man' Taylor lijken. Adeldom schept verplichtingen, mijnheer.

Ondertussen hingen gitarist Winfred Buma en bassist Jan Voogd de ideale begeleiders uit. Buma's solo in 'Body And Soul' legde de bedevaartsroute van Les Paul naar Wes Montgomery af, waarmee hij een volle aflaat in de wacht sleepte. In het reeds genoemde 'Doxy' speelde hij met de saxofonist om en om vliegensvlugge solofrasen – waarbij het de kunst was elementen van elkanders solo over te nemen en te transformeren, wat even komisch als muzikaal werkte. Elders, in 'Peace', neuriede zijn gitaar bijna onhoorbaar achter de solo van Voogd.

Tenslotte een welgemeend advies aan alle muziekcafés: kunnen jullie voor met een doordringende alt gezegend vrouwvolk niet een apart plekje achteraan de bar creëren, uitgerust met daartoe geëigende akoestische panelen? Namens alle muziekliefhebbers: dankjewel.

Foto's: Douwe Douma & Zoltan Acs

Labels:

(Eddy Determeyer, 29.1.16) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'

Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.