Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog


 


Cd
Tocar - 'Birds of Paradise' (eigen beheer, 2015)
Opname: oktober 2014, januari & april 2015
Mezcolanza - 'Headbanger' (O.A.P., 2015)
Opname: november 2014

Het Spaanse woord 'tocar' betekent aanraken, contact maken, voelen, maar ook spelen en laten klinken. Die combinatie van sensualiteit en speelplezier kenmerkt de muziek van het gelijknamige kwartet. Op één nummer na, 'Nardis' van Miles Davis, speelt Tocar op 'Birds Of Paradise' eigen composities. Composities op het snijvlak van jazz en klassieke Latijns-Amerikaanse muziek, met een voorkeur voor de tango. De bezetting is er ook naar. Naast de ritmetandem Enrique Firpi (slagwerk) en Taco Nieuwenhuizen (bas) bestaat dit kwartet uit pianist Wim Warman en accordeonist Rik Cornelissen. En of dit nog niet genoeg is, laat het gezelschap zich op een aantal nummers ook ondersteunen door het Radio Filharmonisch Strijkkwartet.

De veelkleurigheid van de paradijsvogel vinden we zo terug in de muziek. 'Guyana', waarvoor componist Cornelissen de inspiratie vond in het gelijknamige Zuid-Amerikaanse land, klinkt avontuurlijk en ietwat onstuimig, zeker in de accordeonsolo van de componist zelf, maar ook in het stevige staccato pianospel van Warman. 'Taco’s Tune' heeft daarentegen veel meer het karakter van een ballade. Het geeft Van Nieuwenhuizen de mogelijkheid om groovy te soleren op zijn elektrische bas, maar biedt eveneens Warman een podium voor een gloedvolle solo. In 'Sunny View' staat de aanstekelijke en dansbare melodie gespeeld door Cornelissen centraal. Vurig en meeslepend stuwt hij het nummer voort. 'En Camino Y Buscando' is een van de nummers waarop het strijkkwartet meespeelt. Het is een ingetogen compositie, waar flarden melancholie en weemoed in doorklinken, wel zo passend bij de titel die vertaald zoveel betekent als 'op weg en zoekend'. Wat dat betreft is 'JazzythinQ' zo ongeveer het tegenovergestelde. Hier schotelen de heren ons weer een vrolijke melodie voor, uptempo gespeeld en met een energieke en aangename twist. Het toont de veelzijdigheid van dit kwartet.

Het kwintet Mezcolanza tapt uit een vergelijkbaar vaatje, alleen ligt bij hen het tempo over het algemeen een tandje hoger. De composities van pianist Peter Wenk zijn dansbaar en energiek, maar evengoed geïnspireerd door de Latijns-Amerikaanse jazz. De nadruk ligt op deze cd dan ook meer op het ritme, met dank aan drummer David Barker en percussionist Gerardo Rosales. Maar ook bassiste Mick Paauwe draagt bij aan de strakke groove. 'One Note Boogaloo' klinkt dan ook ritmisch en swingend, met Christof May die op altsax buigzame en elastische noten produceert in prachtig lange slierten. Ook 'Bra-Dap' swingt de pan uit. Hier is het Wenk die met zijn spetterende pianospel de boel danig ophitst. Maar ook met het rustigere werk weet dit kwintet raad. In 'The Road We Walk Again' blaast May in een intieme en gevoelige klarinetsolo, terwijl we op de achtergrond Rosales' conga's ontwaren en Wenks flarden pianospel. De solo die de Wenk hierna weggeeft, is precies afgemeten en voorzien van een ingehouden ritmiek. En ook in zijn tweede solo, waar May feller en ritmischer klinkt, weet deze rietblazer te overtuigen. Ook het ingetogen 'Why You' is de moeite waard. Hier kiest May voor de klarinet voor zijn subtiele frases en klinkt Wenks pianospel al even ingetogen, terwijl Rosales en Paauwe een fijnzinnig ritmisch patroon neerleggen.

De missie van Peter Wenk - door hemzelf als verwoordt als: "Yes, you can play danceable music which is improvised and yet interesting to the listener" - mag als geslaagd worden beschouwd.

Klik hier om te luisteren naar tracks van Tocars album 'Birds Of Paradise'. En op de website van Mezcolanza kun je een aantal tracks van 'Headbanger' beluisteren.

Labels:

(Ben Taffijn, 8.1.16) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.