Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog


 


Cd
Taxídi - 'Dreamy Train' (Homerecords, 2015)
Opname: september 2015

Vaag, in de verte, horen we een trein. We horen dromerige klanken van gasttrompettist Antoine Dawans en we horen de vaste leden van het uit Wallonië afkomstige kwintet Taxídi. 'Taxídi', dat in het Grieks 'reis' betekent. Want dat is waar dit kwintet ons in meeneemt op het album 'Dreamy Train', een boeiende treinreis door de verbeelding. De trein in het titelnummer gaat dan ook steeds sneller rijden. Tot hij plotseling stopt en we Rudy Mathey bezwerende noten horen blazen op zijn basklarinet, aangevuurd door het energieke accordeonspel van Joachim Loneux.

Het is gitarist, bandleider en componist Simon Fransquet, die tekent voor de boeiende nummers die we op dit album tegen komen. Nummers met de flair van de vroege jazz, de puurheid van de traditionele Europese volksmuziek en de complexiteit van de gecomponeerde muziek. Of zoals deze groep het zelf omschrijft in de ondertitel op de cd: 'World, jazz, cinematic music'. Een volkomen terechte titel, want het is beslist alsof je bij het beluisteren van dit album in een film zit, zo beeldend is de muziek. Nummers ook die je als luisteraar meenemen, ontroeren en raken.

Het kwintet heeft daarnaast een aparte bezetting. Naast de eerder genoemde Fransquet, Mathey en Loneux zijn dit fluitiste en zangeres Zoé Pireaux en bassiste Isaline Leloup. Verder zijn er voor dit album een half dozijn gasten uitgenodigd. Samen zorgen ze voor het rijke en enerverende geluid dat deze cd kenmerkt. 'La Faux' ademt de sfeer van de jaren 20, de zwierigheid van de Charleston, boeiend weergegeven in de loopjes van klarinettist Mathey. 'Blue Soda' valt op door het hallucinerende samenspel van Mathey op klarinet, Fransquet op de achtsnarige Theorba-gitaar, Loneux op accordeon en de zang van Pireaux, als een Griekse sirene, op de achtergrond. En wat klinkt de baspartij van Lelopu heerlijk weemoedig in 'Dubka'. Het contrast met de uitbarsting op elektrische gitaar van gastmusicus Quentin Liégeois kan niet groter zijn en verleent het nummer een prachtige spanningsboog.

Echt gezongen wordt er maar weinig op dit album. 'White Sails' op een gedicht van Oscar Wilde en 'Tudo Verde', vrij naar een gedicht van Aurélio Pereira zijn de twee uitzonderingen. Van deze twee is 'Tudo Verde' de meest bijzondere vanwege de rap van Taio Thai. Als je iets niet verwacht op dit album is het rap. En toch zit het erin en het past wonderwel. De aardse taal van Thai in combinatie met de hemels klinkende zang van Pireaux, het is een bijzondere combinatie.

Klik hier om het album te beluisteren.

Labels:

(Ben Taffijn, 5.1.16) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.