Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog


 


Cd / Jazztube
Oran Etkin - 'Gathering Light' (Motema Music, 2014)

Klarinettist Oran Etkin - geboren in Israël, maar opgegroeid in de Verenigde Staten - liet zich voor zijn album 'Gathering Light' inspireren door de blues en dan meer bepaald als een 'approach to life', als 'music that grew out of the human instinct to find light in our darkest moments'. Hij ontdekte dat de blues op deze wijze een universele vorm is en in heel veel muzikale culturen terugkomt. Zo ook op deze cd.

In Japan werden meisjes uit arme gezinnen als kindermeisje verkocht. In 'Takeda (Homesick Blues)' zingt het kindermeisje een slaapliedje vol verlangen naar haar eigen ouders. Opvallend is dat men in China hetzelfde liedje blijkt te kennen, maar dan als Chinees slaapliedje. Etkin gebruikt hier in plaats van de menselijke stem de basklarinet, maar bereikt met zijn warme, droevige klank hetzelfde effect. Met grote souplesse weet hij het schurende verlangen voelbaar te maken. Op de achtergrond horen we intussen de zachte gitaar van Lionel Loueke. Halverwege het nummer sluipt er een aanstekelijk ritme in, met dank aan drummer Nasheet Waits en bassist Ben Allison, terwijl Etkin, Loueke en trombonist Curtis Fowlkes gezamenlijk zorgen voor een aantrekkelijke en ook wat weemoedige melodie.

'Shirim Ad Kan' van Nachum Heiman is gebaseerd op een gedicht, geschreven door een vader die zijn zoon verloor in de oorlog. Etkin bespeelt hier de klarinet op fijngevoelige wijze en wederom met een zeer soepele toon, terwijl Allison voor een slepend ritme zorgt, de blues invoelbaar makend. In zijn solo, verderop, beklemtoont de bassist een en ander nog eens met gevoel. 'Der Gasn Nign (Street Song)' is een soort van nagedachtenis aan de Roemeense joden die ooit op de vlucht voor een pogrom in de Belgische Ardennen terecht kwamen. Etkin vermengt hier blues met klezmer en blaast hartverscheurende noten op zijn klarinet, vergezeld van marsachtig slagwerk van Waits en spaarzame aanslagen van Allison.

Na zoveel treurnis zouden we bijna vergeten dat deze cd ook een aantal vrolijke nummers bevat. Op 'All I Really Want To Do Is Dance' maakt Etkin het ons wel heel erg moeilijk om niet mee te gaan in zijn enthousiasme. De aanstekelijke groove van Waits en Allison en de springerige melodie van Etkin brengen de boel gemakkelijk in beweging. Hetzelfde geldt voor 'Tony’s Dance', waarin het trio er nog een tandje bij zet.

Tot slot 'Gratitude', een sleutelnummer op dit album en één van de nummers waarop het kwintet speelt (de cd is verdeeld in een aantal stukken met triobezetting en enkele met Loueke en Fowlkes erbij). Het is een nummer waarin volgens Etkin zelf alles samenkomt: "In this song I hear the joy of reuniting with two of my longtime friends and collaborators, Lionel Loueke and Curtis Fowlkes. As the bass clarinet rubs with Crutis' raw trombone and Lionel's distinct African-tinged guitar, the sound reminds me of the sweet polyphony of the New Orleans music I grew up listening to, reimagined in a very different context."

In de Jazztube hierboven vertelt Oran Etkin over het ontstaan van dit album.

Labels: ,

(Ben Taffijn, 9.11.15) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.