Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog


 


Concert
Feest compleet met onverwachte gasten
Gerben Wasser-Joris Teepe, donderdag 8 oktober 2015, New Orleans Jazzcafé, Groningen

'In A Mellotone' wordt ingezet in 3/4 en vanuit het herentoilet komt een jonge, slanke tenorsaxofonist elegant het podium opwalsen. Hij heeft zich even staan inblazen en klinkt nog zelfverzekerder dan collega Gerben Wasser. Samen met bassist Joris Teepe is Wasser headliner van de show. Het gebonden werk van Art Badenko contrasteert prettig met de meer staccato-stijl van de eveneens tenor spelende Wasser.

Want misschien oogt het magertjes, iets wat snel zou kunnen gaan vervelen, een duo met tenorsax en contrabas – de werkelijkheid pakt wel eventjes anders uit. Helemaal wanneer slagwerker Matt Wilson zich van de bar losrukt, een snaartrommeltje opduikelt en mee gaat zitten ritselen en vegen (vanwege de buren zijn complete drumkits uit den boze in Jazzcafé New Orleans). Een topgast als Wilson heeft echt niet meer nodig dan zo'n snare. Hij laat horen dat je op de rand een complete melodie kunt trommelen. Helemaal indachtig het adagium van Max Roach: "Een drumstel is een muziekinstrument. Daar moet je niet op hengsten, daar moet je op spelen." Wilson (Either/Orchestra, Fred Hersch, Herbie Hancock, Lee Konitz) is twee keer per jaar in Groningen, als docent aan het Prins Claus Conservatorium. De volgende keer is in mei en dan staat er een confrontatie met Johnny Engels gepland, in De Smederij. (Matt: "Johnny is the Dutch Mel Lewis. Only freer, and more versatile.") Zet dus voorlopig maar bij elke dinsdag een groot kruis in je agenda.

En het was allemaal zo kalm begonnen. Met 'Some Other Blues', waarin Gerben Wasser expres 'foute' noten blies, om onze oortjes bij de les te krijgen. Joris Teepe zwenkte behendig van zijn begeleidende taak naar die van volwaardig deelnemer aan het discours en dat zou de hele avond eigenlijk zo blijven. Zijn lijnen lijken uit graniet gehouwen, hij heeft een breed-gonzend geluid, maar het hart daarvan is te allen tijde helder gedefinieerd. Met Teepe erbij zal een liedje nimmer in duigen vallen. Zo meandert een song als 'Darn That Dream' met een natuurlijke gratie door versnellingen en vertragingen.

Gerben Wasser is nog niet veel verder gekomen dan 19, maar twee jaar geleden trok hij tijdens sessies in de stad reeds de aandacht. Hij is in het bezit van Een Geluid. Ha! Zo'n sound die met koning Ottokar zegt: "Eih bennek, eih blavek". Versterking – doen we niet aan, da's voor baby's. En hij heeft er ook altijd goesting in. "Comin' on like gangbusters", zeiden de ouden reeds. Hij heeft dus een agressieve, hakkende aanpak, maar kan in zo'n nummer als 'I Hear A Rhapsody' ook smelten als de beste chocolade. Je moet jezelf bedwingen om niet mee te gaan galmen: "I don't hear your voice at all, I hear a rhapsody", met de stem van Vaughn Monroe. Wat gaan we Gerben dus aanraden, dames en heren van de Schooladviesdienst? Eerst een maandje op dieet op Don Byas en vervolgens een termijn op Joe Thomas? Een uitstekend plan van aanpak!

Aan mijn tafeltje hadden twee bijna middelbare heren plaatsgenomen, die twee weken eerder tijdens de laatste set van vocaliste Linda Molenkamp binnen waren komen vallen, geheel toevallig, als jazzmaagden. Men begrijpt, dan ben je bij Linda aan het goede adres en deze keer vielen ze andermaal met neuzen in boter. Ik zag duidelijk roterende spiraaltjes in hun ogen toen de band rond sluitingstijd in een leip relaxt tempo 'Girl Talk' inzette. Van de bar deinden vlagen van een gesprek tussen twee meiden in het Engels over de hoofden van het publiek, een glas viel en Matt Wilson nam zijn trommeltje op schoot, verticaal, en gebruikte de besnaarde onderkant als washboard. Cirkel rond. Klaar.

Foto's: Willem van der Kooi

Labels:

(Eddy Determeyer, 17.10.15) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Loek van den Berg - 'Seafarer'
Klik op de hoes om een paar tracks van dit album te beluisteren







Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.