Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog


 


Terugblik / Concert
Branford Marsalis ontlokt schitteringen aan de Laurenskerk
zaterdag 11 juli 2015, North Sea Round Town, Laurenskerk, Rotterdam

Bij de komst van het North Sea Jazz Festival naar Rotterdam, 10 jaar geleden, werd ook North Sea Round Town (NSRT) opgezet. Een parallel festival, dat fungeert als aanjager voor North Sea Jazz. Met 200 concerten, verdeeld over 100 binnen- en buitenlocaties in de hele stad, maakt NSRT een swingend muziekspektakel van Rotterdam. Daarnaast worden in het kader van dit festival ook tentoonstellingen, lezingen, workshops en jamsessies organiseert. In de kleinste uurtjes wordt NSRT in Bird afgesloten met de BoogieBall afterparty's na de eerste en de tweede dag van North Sea Jazz.

De aftrap van NSRT was tijdens de Jazzdag op 26 juni jongstleden. In de weken daarna dienen ongebruikelijke plekken zoals huiskamers, restaurants en pleinen als podium voor de stad en de muziek. In het Centraal Station spelen brassbands. De Nazaten duiken overal op. Onder andere in Theater Walhalla, waar ze saxofonist James Carter als hun kompaan mogen begroeten. Hoogtepunt in de NSRT-programmering van dit jaar is een soloconcert van Branford Marsalis in de Laurenskerk. Daarmee vieren NSRT en North Sea Jazz hun tienjarig bestaan in Rotterdam.

Muzikale helden als Duke Ellington en Vince Guaraldi namen hun muziek op in de imposante Grace Cathedral in San Francisco. Eind 2014 sloot ook Branford Marsalis zich op in dit historische bouwwerk en speelde meer dan een uur tussen het kleurrijke glas-in-lood. Het soloalbum 'In My Solitude' is daarvan het tastbare resultaat. Deze missie eiste diepe concentratie van Marsalis. "Na een concert breng ik mijn tijd gewoonlijk door met mijn vrienden. Na deze opnames wilde ik alleen maar slapen."

De Laurenskerk is het enige monument uit de middeleeuwen dat nog rest in Rotterdam. Marsalis begint zijn concert met een fuga van C.P.E. Bach. Vanuit stilte herrijzen de eeuwenoude noten in de serene atmosfeer, om zich te voegen naar de akoestiek van de kerk. De geluidsweerkaatsing tussen de pilaren en glas-in-loodramen geeft een magistrale galm. Noten krijgen zwevend een tweede leven en sterven langzaam weg. Marsalis geeft zich over aan de pure akoestiek van de kathedrale kerk en benut alle mogelijkheden die de ruimte hem biedt. Zijn muziek krijgt een nieuwe, bijna sacrale betekenis.

Marsalis interacteert voortdurend met het gebouw. Alle aspecten van zijn spel staan onder invloed van de akoestische eigenschappen van de kerk. Die akoestiek geeft hem totaal andere mogelijkheden tot experimenteren. Sequensen krijgen nieuwe klankeigenschappen, afhankelijk van het tempo waarin ze worden gespeeld. Lange noten, bij trage tempi, worden eindeloos gedragen en vallen loom over elkaar heen. Snelle korte noten vormen vreemdsoortige, op toeval berustende akkoorden, die elkaar in een razend tempo verdringen. Galm en resonantie geven nieuwe mogelijkheden aan het creëren en ervaren van muziek. Als gevolg van de echo verbuigen tonen en ontstaan dopplereffecten. De bijzondere akoestische omstandigheden maken nieuwe expressies mogelijk. Ook de verschillende saxofoons die Marsalis bespeelt roepen eigen associaties op.

Het concert is mooi opgebouwd en bevat sterke iconen uit de canon van de jazz. 'Stardust' symboliseert dromen en verlangens. Johnny Hodges' 'In A Sentimental Mood' wordt gemodelleerd in een sobere sfeer, die associaties met Simon Carmiggelt oproept, en trekt het gemoed in berustende verering. 'When The Saints Go Marching In' vormt een fraaie tegenpool en brengt de kerk tot viering.

Marsalis is in dialoog met zichzelf. Hij is zijn eigen motor. Zijn 'Solitude'-project brengt hem op een nieuwe manier tot zichzelf. Het luiden van de kerkklokken brengt alle kerkgangers tot een ander bewustzijn...

Labels: ,

(Unknown, 28.9.15) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:






Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.