Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog


 


Lp
The Void Of Expansion - 'Ashes And Blues' (Tonefloat, 2014)
Opname: 15 februari 2014
John Dikeman / Dirk Serries - 'Cult Exposure' (Tonefloat, 2015)
Opname: 11 april & 4 juli 2014

The Void of Expansion, het duo van gitarist Dirk Serries en slagwerker Tomas Järmyr, ontstond in de slipstream van hun gezamenlijke project Yodok III, gevormd in 2013 (met naast Serries en Järmyr ook Kristoffer Lo op tuba). Na twee concerten in Kortrijk (13-02) en Rijkevorsel (14-02) dook het gezelschap op 15 februari in Brussel de studio in en leverde 'Ashes And Blues' af.

In het openingsnummer 'Paradox' begint Serries met sterk vervormd gitaarspel, als een naderende onweersbui bouwt hij zijn melodie op. Op de achtergrond horen we Järmyr zijn eerste roffels geven en zijn bekkens beroeren. Terwijl het slagwerk in kracht toeneemt, begint het gitaarspel van Serries steeds meer op een ontregelde machine te lijken. En dan valt het geheel vrijwel stil en in hemelse klanken gaat het over in 'Demper', dat even verstild aanvangt, waarbij de klank van de gitaar iedere keer héél kort wordt onderbroken, als een flakkerende kaars. Het geeft iets onwezenlijks aan het nummer. Overigens loopt ook hier de spanning geleidelijk op, mede door Serries gruizige gitaarspel. Maar ook Järmyr laat zich hier niet onbetuigd en grossiert in dreunende roffels, een muur van geluid optrekkend. In 'Consecration' klinkt Serries' gitaarspel aanvankelijk lichter, transparanter en contrasteert zo goed met Järmyr's redelijk duister klinkende slagwerk. Halverwege schakelt Serries echter zijn klankkastje weer in en laat zijn gitaar naar hartenlust gieren en janken. Als een alles verzengende vuurzee raast het duo voort, om even zo onverwachts de verstilling terug te laten keren.

Tijdens het concert een dag later, 16 februari, in Veghel, schuift John Dikeman aan bij het duo. Deze samenwerking leidt later dat jaar tot de opnames die dit jaar uitkwamen onder de titel 'Cult Exposure'. 'The Monolith Song' begint met een voor John Dikeman kenmerkende solo: intens, rauw en overrompelend en tegelijkertijd intiem en fragiel. Serries komt erbij met een aantal sterk overstuurde gitaaraanslagen, de dramatische uithalen van Dikeman als het ware inkaderend. In het titelnummer gebruikt Serries distortion, waarbij de muziek - net als in 'Consecration' op het album van The Void Of Expansion - klinkt als een flakkerende kaars. Alleen is het hier experimenteler, het effect extremer. Maar het past Dikeman als kader uitstekend. Met heftig, springerig saxspel gaat hij de uitdaging aan. Het levert een levendig duet op, waarbij beide musici laten horen aan elkaar gewaagd te zijn.

'Whisper Edge' doet denken aan de stijl waarmee Serries bekend is geworden: ambient. Gelijkmatige klankgolven uit Serries' gitaar worden subtiel ondersteund door knisperend saxspel van Dikeman. Zoveel subtiliteit en intensiteit verrast na twee behoorlijk intensieve nummers op kant A. De drone die Serries verderop in het nummer produceert, inspireert Dikeman tot een solo die door merg en been gaat. Schel, scherp, klagelijk en ongenaakbaar.

Klik hier om 'Ashes And Blues' te beluisteren.
En klik hier om 'Cult Exposure' te beluisteren.

Labels:

(Ben Taffijn, 13.8.15) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.