Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog





 


Concert
Straight from The Deep South

Linus feat. Øyvind Skarbø & Frederik Leroux, woensdag 15 april 2015, Paradox, Tilburg

Het is dat je weet dat er drie Belgen en een Noor op het podium staan, want alles in deze muziek ademt de sfeer van het diepe zuiden van de Verenigde Staten. De zompige blues, de laid-back countryklanken in het gitaarspel van Leroux, de op zijn banjo tokkelende Machtelinckx: het doet je mijmeren over stoffige zandpaden, uitgestrekte woestijnen en de moerassen van Louisiana. En dat allemaal vanuit België!

Ruben Machtelinckx was eerder dit jaar in residentie bij Jazzcase in Neerpelt en breidde voor die gelegenheid het duo Linus, met rietblazer Thomas Jillings, uit met gitarist Frederik Leroux en de Noorse slagwerker Øyvind Skarbø (van Bly de Blyant en 1982). Eén en ander leidde tot een album en een tournee vol met eclectische en bijzondere muziek op het snijvlak van jazz, blues, soul, country en folk.

Wat meteen opvalt is de cohesie en de toewijding van dit viertal, dat zich in vrij korte tijd tot een hechte eenheid heeft weten te ontwikkelen - zonder dat er overigens sprake is van een muzikaal keurslijf. De muziek van Linus ademt vrijheid, maar drijft wel degelijk op heel listig compositorisch materiaal, dat zich langzaam maar zeer zeker in de hoofden van de luisteraars nestelt.

In 'Porch' speelt Machtelinckx banjo, een instrument dat natuurlijk direct associaties oproept met bluegrass en folk. Maar niet alleen dat instrument doet ons daaraan denken; ook de zoekende en breekbare melodie die Machtelinckx aan de banjo ontlokt en het hoekige slagwerk van Skarbø roepen deze associaties op. Terwijl Jillings de spanning alleen nog maar verder verhoogt met zijn keyboards en elektronica, waarmee hij continu op zoek is naar klanken om de sfeer van de muziek te ondersteunen en waar nodig te versterken met wah-wah en andere effecten. Maar ook de gitaristen doen soms een duit in het zakje, bijvoorbeeld met hun e-bows, die hun spel een licht psychedelisch tintje geven.

'Down' roept dezelfde beelden op. Machetelinckx en Leroux zetten hier een krachtig duet op de banjo neer, sutbiel ondersteund door het slagwerk van  Skarbø en de elektronica van Jillings. Naar het einde toe grijpt Jillings naar de altklarinet om daarmee de sfeer aanzienlijk te verhogen. In 'Schaterhout' gaat Machtelinckx op gitaar de dialoog aan met Jillings op tenorsax. De klanken vullen elkaar in perfecte harmonie aan, totdat Leroux roet in het eten gooit met een serie zwaar overstuurde gitaarrifs, weerbarstig, rauw en verfrissend. In de toegift, 'Caroline, No' een cover van The Beach Boys, schittert Machtelinckx op een Gretch gitaar. Een aanstekelijk melodieuze solo in het kenmerkende warme geluid van dit instrument. De lome beat van Leroux en Skarbø en de volle toon van Jillings' tenorsax doen de rest.

Klik hier voor foto's van dit concert door Maarten van de Ven.

Labels:

(Ben Taffijn & Maarten van de Ven, 29.4.15) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'

Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.