Draai om je oren Jazz en meer - Weblog |
|
||
|
Door de pijngrens heen Günter Schickert & Pharoah Chromium / Oren Ambarchi / Rhys Chatham, Tim Dahl & Kevin Shea Trio, zondag 19 april 2015, Oorstof, Vooruit, Gent De eerste samenwerking tussen Oorstof en de Vooruit in Gent is inmiddels geschiedenis, maar het dreunt nog na! Want het was in alle opzichten een heftige avond. Een minifestival van drie concerten. Dreunende bassen, eindeloze drones en moordend slagwerk. Dat begon reeds met de set van Günter Schickert en Pharoah Chromium. Schickert stond aan de bakermat van de krautrock- en freejazzscene in Berlijn aan het eind van de jaren 60 en begint gelukkig zo langzamerhand de erkenning te krijgen die hij verdient voor wat specifiek is voor hem: het op de gitaar vertolken van eindeloze, minimalistische patronen met veel echo - ook wel de echogitaar genoemd. Maar ook Pharoah Chromium, oftewel de Palestijns-Duitse Ghazi Barakat, laat zich hier niet onbetuigd. Schickert begint de geïmproviseerde set, van ongeveer 75 minuten, met het blazen van lange lijnen op een tot fluit omgebouwde schelp. Het klinkt als een mondharmonica en brengt je, mede door de aanblik van Schickert in lange zwarte jas en met hoed, zo naar 'Once Upon A Time In The West'. Een associatie die je enige tijd later los moet laten als de drone de vorm aanneemt van een dikke mist, waar de invloeden van het Midden-Oosten, dankzij Chromium, doorheen dringen. Verderop kruipt er een gewelddadige beat met alles doordringende bassen naar binnen en overspoelt de luisteraar. En dan grijpt Schickert naar het instrument waarop hij zo bekend is geworden is: de echogitaar. Enige punt van kritiek: de set is te lang, waardoor de spanningsboog niet optimaal is. Oren Ambarchi, in de tweede set, slaagt hier wel in. Ambarchi is afkomstig uit Australië en van Iraaks-Joodse afkomst, speelde onder andere mee op Sunn O)))'s beruchte album 'Black One' en werkte samen met onder andere Greg Anderson, Attila Csihar, Z'EV, Keiji Haino, Keith Rowe, John Tilbury en Jim O'Rourke. Terwijl zijn laatste soloplaat 'Quixotism' vorig jaar in de eindejaarslijst van The Wire belandde. De muziek van Ambarchi kent vrijwel geen ritme en geen melodie, maar is veeleer een soort van klankcollage. De basis van zijn muziek zijn de klanken die hij met zijn gitaar produceert, vervolgens elektronisch bewerkt en over elkaar heen legt. De collage wordt daarbij steeds complexer en doordringender. Uiteindelijk zijn de intensiteit en kracht zodanig, dat je het gevoel hebt dat er een vrachtwagen over je heen dendert! Een bijzondere ervaring. En dan, midden in een climax, telt Chatham af en is de avond voorbij. Klik hier voor foto's van dit concert door Hans van der Linden. Labels: concert (Ben Taffijn, 23.4.15) - - [naar boven] Lees verder in het archief...
|
Archief
Artikelen Cd-recensies Concertrecensies Colofon Festivalverslagen Interviews Jazz in memoriams
Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken? |