Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog
vrijdag 14 maart 2025
 


Concert
Amsterdam, Chicago, Neerpelt
Eric Boeren Constellation 100, donderdag 26 maart 2015, JazzCase, Dommelhof, Neerpelt

Ruim een jaar geleden bood Cees van de Ven, programmeur van JazzCase in Neerpelt, cornetist Eric Boeren een carte blanche aan. Boeren nam het aanbod aan en besloot enige tijd later om voor dit momentum een drietal muzikanten uit Chicago, waar hij een jaar eerder al eens mee had gespeeld, uit te nodigen: altsaxofonist Greg Ward, drummer Mike Reed en vibrafonist Jason Adasiewicz. Aangevuld met bassist Wilbert de Joode, eveneens geen onbekende voor Boeren, ontstond aldus dit kwintet. Het verzoek van JazzCase leidde uiteindelijk tot een korte minitournee van dit gezelschap langs acht podia. Het laat maar weer eens zien hoe belangrijk het is dat programmeurs hun nek uitsteken! Hoe kun je anders samen spelen, jezelf en elkaar uitdagen en het publiek een onvergetelijke avond bezorgen?

En onvergetelijk was het. De vijf musici blinken uit in de vrije improvisatie en lieten dat ook hier weer uitgebreid horen. Maar dat niet alleen. Ook kwamen hier de meest fijnzinnige en subtiele melodieën voorbij. Een groter contrast is niet denkbaar en alleen musici van het allerhoogste niveau krijgen dit in één concert verenigd zonder dat het een rommeltje wordt. De korte melodietjes in 'De Krul', vernoemd naar de openbare toiletten in Amsterdam, komen schijnbaar uit het niets, om even snel weer op te lossen in schijnbare chaos. Boeren blaast een intense solo, met doeltreffende accenten van Adasiewicz op zijn vibrafoon. Een prachtig instrument, dat helaas niet zo vaak te horen is in de moderne jazz. Het hierop volgende duet tussen bas en altsax is eveneens bijzonder. De Joode, die strijkend en plukkend donkere tonen uit zijn contrabas tovert en Ward, wiens klanken hier wonderlijk goed bij kleuren. Enerzijds in elkaar overlopend en anderzijds contrasterend, een weerbarstig samenspel creërend.

'Light On The Path', in de tweede set, heeft een Zuid-Afrikaans aandoend ritme, de sfeer is loom. De geïmproviseerde solo van Boeren die hierop volgt brengt een glimlach op de lippen van de luisteraar. Boeren speelt met de demper op zijn trompet, zodanig dat zijn solo de vorm krijgt van een brabbelende, sputterende monoloog. En ook hier mondt ogenschijnlijke chaos vervolgens uit in een wonderlijke melodie, waarbij vooral Adasiewicz de show steelt op zijn vibrafoon. Hij combineert een grote mate van trefzekerheid met een ongelofelijke snelheid en spontaniteit, en laat het publiek in verbijstering achter. Mike Reed begeleidde een en ander zeer empathisch, precies en doeltreffend, waarbij het gebruik van een bel op de snare vaak voor wonderlijke klankresonanties zorgde.

De setting riep ondanks de afwezigheid van een basklarinet regelmatig Dolphyaanse sferen op, vooral in de gezamenlijke thematische uiteenzettingen. Maar Boeren cum suis getuigden verder van een onmiskenbaar eigen karakter in twee uitgebalanceerde sets vol kwaliteitsimpro, die alvast hevig doen verlangen naar een cd-registratie van deze formatie.

Klik hier voor foto's van dit concert door Cees van de Ven.

Labels:

(Ben Taffijn & Maarten van de Ven, 1.4.15) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Loek van den Berg - 'Seafarer'
Klik op de hoes om een paar tracks van dit album te beluisteren







Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.