Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog





 


Concert
Band temt publiek

Maarten Hogenhuis, Bert van Erk & Sebastian Demydczuk / Al-Magut/Kiselev Quintet, donderdag 26 februari 2015, Jazzcafé Alto & Lighthouse Muzieklab, Groningen

Wanneer je bepaalde radiostations beluistert of zekere jazzbladen leest, zou je licht kunnen denken dat al die jonge jazzmuzikanten heel revolutionair bezig zijn nieuwe fusiongebieden te ontsluiten of op z'n minst een serieuze studie van de traditionele volksmuziek van Saskatchewan hebben ondernomen. Zo gooide altsaxofonist Maarten Hogenhuis een tijdje geleden hoge ogen met zijn hardhandige bandje Bruut! Terecht, die aandacht: hij bracht de opwinding van die goeie ouwe rhythm-and-blues terug in de jazz. Maar onder dat scherp gesneden donkere maatpak gaat een doodgewoon bebop t-shirt schuil. Dat bleek in het Groninger Jazzcafé Alto, waar bassist Bert van Erk Hogenhuis voor zijn maandelijkse sessie had uitgenodigd. Het was Thelonious voor en Monk na.

Monk luistert nauw. Je hoeft er maar een paar noten aan te veranderen of het klopt al niet meer. Monk was niet voor niets dagen- of wekenlang bezig met één compositie. Maar heb je je zijn muziek eenmaal eigen gemaakt, ken je de kaders, dan kun je ook werkelijk alle kanten uit - zoals je ook verder uit de band kunt springen naarmate je een betere opvoeding hebt gehad. Zo werd 'Bye-Ya' deskundig ontbonden in factoren. 'Reflections' kreeg extra lichttoetsen via de gestreken bas en de verfijnde interactie tussen Van Erk en Hogenhuis.

Die laatste draagt, zoals zoveel generatiegenoten, het dubbele stempel van Charlie Parker en Lee Konitz. Van die eerste heeft hij een bijna roekeloze virtuositeit. Konitz draagt hij in de puurheid van zijn sound mee en in de manier waarop hij frasen afrondt. Verder worden zijn lijnen gekenmerkt door een soort vrolijk huppeltje.

Snelheid gaat doorgaans ten koste van de kwaliteit en het karakter van het geluid. Tot op zekere hoogte geldt dat ook voor Maarten Hogenhuis. Doch in de geïmproviseerde, luchtige langzame blues waarmee het recital werd afgesloten, hoorden we ineens toch een van de Oude Meesters. Ja, wie? "Johnny Hodges," zei mijn buurman. Zelf hield ik het op Benny Carter.

Het trio, met Sebastian Demydczuk op drums, nam zijn tijd om op stoom te geraken. Maar in het nummer 'Mime', een eigen werk dat aan Misha Mengelberg opgedragen is, klonk de band als een span goed ingereden trekpaarden. Of, voor wie dat niets zegt, als een Rolls Royce Merlin.

Intussen was iedereen opgevallen dat de clientèle van Alto zich onkarakteristiek rustig hield. Was iedereen al versierd? Dat die ene gediplomeerde dronkaard ruimschoots op tijd wazig wauwelend in wijn was weggezakt hielp zeker ook. Of zou het heel eenvoudig toch de kwaliteit van de muziek zijn geweest?

Ondertussen hield het Russische kwintet van trombonist Odu Al-Magut een dikke kilometer verderop residentie in Muzieklab Lighthouse. Wie op grond van zijn verrichtingen in het verleden een wildeman met een ongekamd zootje Hunnen had verwacht, kwam bedrogen uit. In de twee nummers die ik hoorde was Al-Magut eerder een soort van enigszins uit het lood geslagen Curtis Fuller. Van zijn band viel verder pianiste Antisia Machneva op, die prangende blokakkoorden door haar escapades roerde.

Inmiddels kunnen we gevoeglijk vaststellen dat het Lighthouse, naast Atelier Il Sole in Cantina, niet slechts het kleinste, maar zeker ook het meest avontuurlijke muziekpodium van Groningen is.

Willem Schwertmann maakte foto's van beide concerten: klik hier voor de foto's van Hogenhuis, Van Erk & Demydczuks en hier voor die van het Al-Magut/Kiselev Quintet.

Meer zien en horen?
Kijk hier naar een video van 'Mime' van Maarten Hogenhuis, Bert van Erk & Sebastian Demydczuk in Alto.

Labels:

(Eddy Determeyer, 3.3.15) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'

Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.