Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog


 


Concert
Soepel en hardhandig
Four Stream New Orleans Jazzband, zaterdag 7 februari 2015, Noord Nederlands Jazzgilde, 't Schathoes, Landgoed Ekestein, Appingedam

Zoals het een goede jazzband betaamt die de New Orleans-beginselen is toegedaan, opereert de Four Stream New Orleans Jazzband als collectief. In feite zijn het altijd in de eerste plaats orkesten geweest, de traditionele jazz- en dansensembles uit die stad.

Nochtans moet er hier één individu uitgelicht worden. Trombonist Jan Lebesque is om te beginnen een blazer die echt swingt. Dat bleek al snel in het nummer 'Should I' – dat overigens mijlenver stond van het Louis Prima-arrangement dat je onwillekeurig in je kop hebt. Echte swing dus, geen namaak. Lebesque heeft een bijzonder flexibele stijl. Van huis uit is hij een legato speler, althans, zo presenteert hij zich. Maar hij kan ook primitiever tekeer gaan. In het nummer 'Hindustan' demonstreerde hij die dubbele aanpak. In 'Early In The Morning' bewees hij voorts dat er ook een goede blueszanger in hem huist. Hij maakt tevens effectief gebruik van een bescheiden arsenaal aan dempers. Daarbij gebruikt hij zijn plunger om zijn geluid te kleuren, niet om het te verscheuren. Tenslotte is Jan Lebesque ook een stand-up en sit-down comedy man, met onder meer een Hans Dulfer-act (trombone op kin balanceren, wat uiteraard niet lukte) en een jongleer-pantomime. Onderlinge leut is overigens een bindmiddel van de Four Stream.

Zo soepel en vanzelfsprekend als alle frasen en fratsen van de trombonist uitpakten, zo hardhandig was het spel van Dick Olij op trompet en cornet. Hij is geen virtuoze Roy Eldridge, maar iemand die rudimentair aan zijn muziek trekt, duwt en wringt. Henry Red Allen, daar deed zijn opvatting mij aan denken. Meer shouting dan belcanto.

Ook bassist Peter Anders is van de emotionele aanpak. Hij loopt keurig in vieren, halveert soms zijn beat – levensgevaarlijk, voor je het weet beland je in hoempa – maar in 'Red Wing' wisselde hij dat dan plotseling af met een slap-fragment in dubbel tempo. Over elke noot is nagedacht, maar die is ook gevoeld. Dat gold ook voor de band als geheel. Emotiemuziek noemde wijlen trompettist en bandleider Adam Olivier het eens.

Labels:

(Eddy Determeyer, 11.2.15) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.