Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog


 


Concert
De hemel op aarde in Borgerhout
Hoera / Equilibrium, zondag 7 februari 2015, Rataplan, Borgerhout

Hemelse muziek in Rataplan. Kwetsbaar, meditatief en vaak fluisterzacht: dat is wat de muziek van beide trio's kenmerkt in deze double bill.

Hoera, het trio Bert en Stijn Cools samen met Dries Laheye beet het spits af met een zeer meditatieve en fluisterzachte set. Het trio maakt veel gebruik van elektronica, samples, soudscapes en loopingtechnieken en vermengt dit op subtiele wijze met het instrumentarium. Zoals in 'Wolf', waar gesampelde koorzangen vermengd worden met het geluid van de drums, gitaar en bas. In 'Sunday Love' wordt gebruik gemaakt van loops, wat zorgt voor een volle sound. Het nummer begint met een eerder door Bert Cools opgenomen gitaarmelodie waar hij vervolgens overheen soleert, ondersteund door Laheye, die zijn Gretsch bas hier 'slappend' bespeelt. Deze elektrische basgitaar kenmerkt zich door een bijzonder warm en sfeervol geluid, wat bijzonder goed past bij de muziek van dit trio.

Bijzonder is ook 'Lichtjes Van De Schelde / Rudy Vekemans', waarbij Stijn Cools een rollende, golvende slagwerksound neerzet en Bert Cools een hommel bespeelt. Een hommel of hummel is een zogenaamde plankciter en een traditioneel instrument uit onze contreien. Het geluid is redelijk hoog en ietwat schel. In dit nummer vormt het een goed uitgewogen duet met de Gretch bas. Een breekbaar en gevoelig moment.

Equilibrium is een project van Joachim Badenhorst, Mikkel Ploug en Vera Petterson. Wat bij dit trio direct opvalt, is de zang van Petterson - nu ja zang, ze gebruikt meestal haar stem als instrument, waarbij je goed kunt horen dat ze eigenlijk saxofoniste is. Maar bij haar geldt wel dat je niet naar de hemel hoeft om een engel te horen zingen! Dat klinkt wellicht pathetisch, maar het is wel waar. Haar bijzonder hoge, welluidende stem levert, in combinatie met de loopingtechniek en elektronische effecten die ze gebruikt, de meest wonderschone momenten op. En soms gaat het eveneens door merg en been. Al in het eerste nummer, een improvisatie zonder titel, valt op hoe goed die stem kleurt met de klarinet van Badenhorst. Je hoort soms niet eens van wie de klank nu eigenlijk afkomstig is. In dit nummer zit ook een geweldig moment als Petterson het geluid van meeuwen imiteert, alsof ze in Rataplan aan het rondvliegen zijn.

'Kløver', geschreven door de Deense gitarist Ploug, is het moment van Badenhorst. Hij zet hier een voor hem kenmerkende solo op tenorsax neer. Subtiel en gevoelig, teder bijna, maar tegelijk krachtig en met een schurende ondertoon. Wat goed past bij het bijna klassieke gitaarspel van Ploug. 'Cathedral' is een ander hoogtepunt. Badenhorst schittert hier met een geweldige solo op de basklarinet, het instrument waarop hij zich wellicht wel het meest thuis voelt. Hij laat hem schuren, kermen en grommen met diep gevoel en in volle melancholie. De stem van Petterson erbij en het genot is compleet.

De hemel op aarde ...en dat in Borgerhout!

Labels:

(Ben Taffijn, 16.2.15) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:






Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.