Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog


 


Concert
Conference Call of de kunst van bewegelijke poëzie
vrijdag 20 februari 2015, Casino, Sint-Niklaas

In De Casino in Sint-Niklaas kondigt Paul Schrijvers op een onnavolgbare wijze de jazzconcerten aan, als een verre neef van Drs. P. Maar vergis u niet, achter al die kolder en gein gaf Schrijvers een trefzekere omschrijving van Conference Call als een ervaren groep die laveert tussen post-bop, avant-garde, impro en kamermuziek. Alleen jammer dat het ensemble werd aangekondigd als het Joe Fonda Quartet. Natuurlijk is Joe Fonda een uiterst charismatische podiumpersoonlijkheid en een man die met zijn charme zelf de meest verstokte mainstreamer weet mee te nemen naar plaatsen waarvan die het bestaan nauwelijks vermoedde. Maar Conference Call is wel een groep waarbij alle groepsleden hun inbreng hebben en composities aanbrengen.

Het viertal ging van start met 'Dreierlei' van rietblazer Gebhard Ullmann. Dit nummer is ondertussen een halve klassieker, die Ullmann in bijna al zijn ensembles op de playlist staan heeft. Na een aarzelend begin werd snel een solide fundering gelegd waarop iedereen kon verder bouwen. Bassist Joe Fonda liet met zijn typische toon, waaraan hij jaren schaafde en werkte, wel heel creatieve lijnen uit de contrabas rollen. Naadloos vloeide het nummer over in 'What About The Future', waarin componist Michael Jefry Stevens met elementen uit de klassieke muziek, avant-garde en jazz de contouren van een gouden driehoek omlijnde. Ullman had ondertussen de tenorsax ingeruild voor de basklarinet en plaatste met iets wat naar eenvoudige volksmuziek refereerde het abstract impressionisme van de tandem Fonda-Stevens in een ander daglicht. Drummer Georges Schuller voerde het tempo op in zijn solo, zonder de intensiteit van de muziek naar de verdoemenis te helpen. Meteen werd het publiek in één vloeiende beweging meegenomen naar 'The Next Step', dat klonk als een ontspoorde train song en voor iemand er erg in had, werd zoals in een suite een goede veertig minuten non-stop gemusiceerd.

Op het programma verder onder meer 'Poetry In Motion', een quasi-perfecte omschrijving voor de muziek die Conference Call brengt. En dan is die poëzie ook nog veelzijdig. Dankzij drummer Georges Schuller bijvoorbeeld. Nooit opdringerig, wel heel genuanceerd en steeds aanwezig. Gebhard Ullmann zou wel eens de sleutelfiguur kunnen zijn. Zowel op sax als basklarinet duwt hij de muziek buiten de lijntjes, weg uit de comfort zone. Pianist Michael Jefry Stevens en bassist Joe Fonda functioneren als duo in de meest diverse situaties, en waar Fonda de man met de presence is, geeft de bescheiden Stevens in veel gevallen de muziek net dat wat ze boeiend en tegelijk toegankelijk maakt.

Conference Call is een working band, wat zich laat voelen. Al is het maar dat bij het publiek de voetjes en kopjes al dan niet ritmisch aan het bewegen gaan en spontaan applaus weerklinkt op momenten dat de muziek ook spontaan ontploft, gewoon door het hoge en creatieve niveau van de improvisaties en de stevige funderingen die eronder gelegd worden, niet door kunstmatig naar een hoogtepunt toe te werken.

Met als bis een broeierige improvisatie in een traag tempo zette Conference Call een punt achter een knap en intens concert. Jammer dat het publiek niet massaal opdaagde. Het was dan ook een druk weekend op de Belgische podia met Storm in Oostende, Brand in Mechelen en Bang! in Brussel, waar ongetwijfeld ook boeiende zaken te beleven vielen. Zij die voor Conference Call in Sint-Niklaas kozen, zullen alvast niet ontgoocheld geweest zijn.

Deze recensie verscheen eveneens op Jazz'Halo.

Klik hier voor foto's van dit concert door Cedric Craps.

Labels:

(Iwein Van Malderen, 23.2.15) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:






Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.