Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog





 


Cd
Reijseger Fraanje Sylla - 'Count Till Zen' (Winter & Winter, 2015)


Ernst Reijseger, de cellovirtuoos over wie Werner Herzog ooit beweerde dat hij de Amerikaanse Burgeroorlog op zijn instrument kan spelen, zit in een bijzonder productieve periode. Na soloalbum 'Crystal Palace' en 'Feature', uitgebracht ter gelegenheid van zijn zestigste verjaardag, staat hij er nu met een derde album in een goed half jaar. En dat is met de tweede release van een trio dat in 2013 nog indruk maakte met 'Down Deep'.

Reijseger vormt opnieuw een knappe eenheid met pianist Harmen Fraanje en de naar Amsterdam uitgeweken Senegalees Mola Sylla, die in zijn eigen taal (het Wolof) zingt, maar ook bijdraagt op duimpiano en West-Afrikaanse snaarinstrumenten als de xalam. Zo brengen ze geluiden en invloeden bij elkaar die samen een enorm evocatieve kracht hebben. Deze drie werkten al eerder samen aan filmmuziek en dat valt eraan te horen. Ook 'Count Till Zen' bevat muziek die vaak van start gaat met een sobere, haast schuchtere rechtlijnigheid, maar die plots kan openbloeien met een even frivole als onverbiddelijk emotionele impact.

'Perhaps' laat meteen horen hoe dicht de muzikanten vaak in elkaars buurt blijven. Het klinkt alsof ze staan te spelen binnen een nauw afgebakende zone en met vergelijkbare technieken, met delicaat piano- en cellospel dat zich rond een repetitief ritme wentelt, en daarover dan de soulvolle, declamerende zang van Sylla. De kans dat je hem begrijpt is klein, tenzij hij, zoals in 'Bakou', even in het Engels zingt, maar taal is hier eigenlijk een bijkomstigheid. De draagkracht van het samenspel en de veelkleurige, doorleefde zang spreken boekdelen.

Door de eigenaardige combinatie van instrumenten en de herkenbare, wat rauwe stem van Sylla krijg je van meet af aan een eigen stijl gepresenteerd, maar toch zit er een rijke variatie in het album. Dat is voor een groot stuk natuurlijk ook te danken aan de veelzijdigheid van Reijseger, die virtuoos kan strijken met de allerbesten, maar de cello net zo goed op z'n schoot gooit om het te bespelen als een gitaar of de klankkast gebruikt voor percussieve doeleinden. Songs als het titelnummer, 'Headstream' met zijn woordeloze zang, en 'E Konkon', zitten vol met allerlei ritmische patronen met een trance-effect.

In andere nummers wordt sterker ingezet op lyrische vervoering, het lichte toucher van Fraanje en een rijke, melodieuze invalshoek. Zo gaat het compacte 'Badola' – piepende cello-effecten, repetitieve pianomelodie, smekende zang – rechtstreeks naar het hart en komt de uitgestelde stomp in de maag van 'Out Of The Wilderness' hard aan. Je kan je zo voorstellen hoe deze compositie, net als het detailspel van 'Falémé' en gefluisterde slotstuk 'Friuli', live helemaal zal openbloeien als Sylla er nog een theatrale draai aan geeft.

Het trio hangt rond in een wereld van kamermuziek, passeert gezwind via klassieke toetsen, schimmige blues en Afrikaanse roots, en klinkt vooral als zichzelf. Naakt poëtisch, bedwelmend, met een groot kloppend hart. De goede verstaander weet dan dat 'Count Till Zen' een onmisbare aanschaf is voor de liefhebbers, al willen we vooral ook van de gelegenheid gebruik maken om u naar de concertzaal te sturen, want het is daar dat het trio nog altijd het meest imponeert.

Deze recensie verscheen ook op Cobra.be

Meer zien?
Cobra.be sprak met cellist Ernst Reijseger over zijn trio met pianist Harmen Fraanje en zanger/percussionist Mola Sylla: "Het is als een kind dat met een paar knikkers heel veel spelletjes kan bedenken". Klik hier om de video te bekijken.

Labels:

(Guy Peters, 14.2.15) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'

Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.